جنون جوانی-اسکیزوفرنی-شیزوفرنی

 

جنون جوانی

Schizophrenia

 اختلال استرسي پس از حادثه يا

 دارو های ضد افسردگی

  English version

این مقاله شامل اطلاعات زیادی می باشد. بنابراین به

چندین بخش مجزا جهت سهولت در خواندن تقسیم گردیده است که شامل:

-   چرا از کلمه s استفاده می کنیم؟ اسکیزوفرنی، علایم، دلایل و مشخصه های آن

-   درمان، دارو ، روان درمانی و مقایسه این روشها، بدون درمان چه اتفاقی می افتد؟

-   زندگی اجتماعی، گروه روانپزشکی درمانگاهی، CPA (روش برنامه مراقبتی)

-   کمک به خود، برای خانواده، اقامت اجباری در بیمارستان

-   کمکهای بیشتر، برخی از خرافات، مطالعات بیشتر، منابع و بازخورد

درباره این مقاله:

این مقاله برای:

هر کسی که تشخیص اسکیزوفرنی بر او گذاشته شده باشد.

هر کسی که فکر می کند دیگری ممکن است اسکیزوفرنی داشته باشد.

هر کسی که دوست یا خویشاوندی مبتلا به اسکیزوفرنی دارد.

در این مقاله شما در مورد موارد زیر اطلاعات کسب می کنید:

-   اسکیزوفرنی چه علایمی دارد

-   علل ابتلا به آن چیست؟

-   انواع روشهای درمان آن کدام است؟

-   چگونه می توان به خود کمک کرد؟

-   اطلاعاتی برای خویشاوندان و دوستان

چرا ما از کلمه اسکیزوفرنی استفاده می کنیم؟

اسکیزوفرنی کلمه ایست که اکثر مردم آنرا با خشونت و اختلالات رفتاری مرتبط می دانند. رسانه های خبری هم مرتب از این کلمه به این نحو استفاده می کنند که البته اینگونه برداشتی کاملا  غیر عادلانه و غیر واقعی است. اکثر مردم از اینکه به آنها بگویند اسکیزوفرنی دارند، احساس بسیار ناخوشایندی پیدا میکنند.

ما از این کلمه استفاده می کنیم به این خاطر که به نظر می رسد کلمه بهتری برای بیان این رفتار وجود ندارد با این وجود اگر شما استفاده از این کلمه را مناسب نمی دانید، بهر حال امیدواریم مطالب این مقاله برای شما مفید باشد.

اسکیزوفرنی چیست؟

اسکیزوفرنی یک اختلال روحی است که در حدود یک نفر در هر صد نفر به آن مبتلا می شوند. این بیماری دربین مردها و زنان به یک اندازه شایع است و در جوامع شهری و بین گروههای اقلیت بیشتر مشاهده شده است. قبل از سن 15 سالگی بسیار نادر است اما در هر سنی پس از آن رخ می دهد. و بیشتر در سنین 15 تا 35 سالگی مشاهده شده است.

علایم اسکیزوفرنی

این علایم اغلب در دو گروه مثبت و منفی توضیح داده می شوند.

علایم مثبت

این تجربیات نا معمول متداول ترین علایم اسکیزوفرنی هستند اما در دیگر اختلالات روحی هم مشاهده می شوند.

توهم

حالتی را که درآن شما چیزی را که وجود ندارد می بینید، می شنوید، بو می کشید و یا احساس می کنید، توهم می گویند. در اسکیزوفرنی اغلب توهم از نوع شنیدن صدا می باشد.

شنیدن صدا شبیه چیست؟

این صداها کاملا واقعی اند. منبع این صدا ها خارج سر شما می باشد و دیگران نمی توانند آنها را بشنوند. شما ممکن است آنها را در مکانهای مختلف و یا از یک جسم خاص مانند تلویزیون بشنوید. صداها ممکن است بطور مستقیم با شما صحبت کنند و یا اینکه در مورد شما با همدیگر صحبت کنند. ممکن است اینطور به نظر بیاید که شما دارید یک مکالمه را گوش می کنید. صداها ممکن است خوشایند باشند اما اغلب گستاخانه، ، توهین آمیز و یا تنها آزار دهنده هستند.

افراد چگونه به این صداها واکنش نشان می دهند؟

گاهی ممکن است شما احساس کنید که مجبورید که آنچه را که آنان می گویند اجرا کنید. حتی اگر آنان بگویند که به خودتان آزار برسانید و یا کاری را انجام دهید که می دانید صحیح نیست. اغلب اوقات شما آنها را نادیده می گیرید اما گاهی شما مغلوب آنها می شوید.

 صداها از کجا می آیند؟

این صداها مجازی نیستند اما توسط خود مغز ساخته می شوند. اسکن های مغزی نشان داده اند که قسمتی از مغز که هنگام شنیدن صدا فعال است، اینگونه صدا ها را نیز  ایجاد می کند. اینگونه به نظر می رسد که در این موقع مغز بین صداهای واقعی و اینگونه اختلالات دچار اشتباه می شود.

آیا افراد دیگر هم اینگونه صداها را می شنوند؟

افراد با اختلالات روحی دیگر مانند افسردگی حاد ممکن است صداهایی را بشنوند که مستقیم با آنها صحبت می کنند. در افسردگی این صداها ملامتگر بوده و یک کلمه یا عبارت خاص بارها و بارها تکرار می شود.

بعضی افراد صداهایی را می شنود که زندگی روزمره آنان را دچار مشکل نمی کند این صداها ممکن است، خیلی بلند نبوده، خوشایند باشند و یا تنها در بعضی مواقع شنیده شوند. این گونه علایم نیاز به مراقبت خاصی ندارند.

انواع دیگر توهم

دیدن یا توهم بو، مزه یا لمس شدن نیز ممکن است اتفاق بیفتد اما کمتر مشاهده شده است.

هذیان

وهم در حقیقت اعتقاد راسخ به موضوعی است که ممکن است صرفا بر پایه یک تفسیر غلط و یا برداشت ناصحیح از موقعیت باشد. در شرایطی که شما هیچ شکی ندارید دیگران اعتقاد شما را اشتباه، عجیب یا غیر واقعی می دانند. آنان نمی توانند در مورد این موضوع با شما بحث کنند. اگر آنان از شما در مورد دلایلتان بپرسند، دلایل شما برای آنان بی معنی است و یا اینکه شما نمی توانید توضیح دهید و فقط می گویید: می دانم.

چگونگی شروع هذیان

ممکن است شما کاملا بطور اتفاقی به آن اعتقاد پیدا کنید. ممکن است پس از چند هفته یا ماه احساس کنید که موضوع عجیبی در حال شکل گیری است. اما نمی توانید راجع به چگونگی آن توضیح دهید. ممکن است شما یک ایده وهم آلود را برای توضیح دادن توهماتتان بسط دهید. برای نمونه اگر شما صداهایی را می شنوید که در مورد رفتارهای شما توضیح می دهد، ممکن است شما به این نتیجه برسید که توسط حکومت در حال کنترل شدن هستید.

هذیان سوء ظن

در این نوع از هذیان شما احساس می کنید که در خطرید. این خطرات ممکن است:

نامعمول – شما ممکن است احساس کنید که حکومت در حال جاسوسی کردن از شماست یا ممکن است احساس کنید که همسایه شما از تکنولوژی خاصی برای جاسوسی از شما استفاده می کند.

روزمره -  شما ممکن است احساس کنید که همسر شما خیانتکار ا ست. این موضوع ممکن است از موضوعات کوچک و نامربوطی که ارتباطی با سکس یا روابط غیر مشروع ندارند ناشی شود. دیگران نمی توانند دلایلی برای اینکه شما صحیح می گویید پیدا کنند.

سوءظن بطور واضحی برای شما استرس زاست. این موضوع مخصوصا موجب رنجش افرادی می شود که شما به آنها سوءظن دارید. مخصوصا اگر از نزدیکان شما باشند مانند خانواده تان.

Ideas of reference(مخاطب بودن)

شما ممکن است معنی خاصی از اتفاقات روزمره برداشت کنید و به این نتیجه برسید که بطور محسوسی به شما مربوط می شوند. برای نمونه احساس کنید برنامه های تلویزیون و رادیو در رابطه به شماست. و یا مردم در حال ارتباط برقرار کردن با شما از راههای عجیب هستند مثلا از طریق رنگ ماشین هایی که از خیابان عبور می کنند.

تاثیرات هذیان بر زندگی

- هذیان ممکن است رفتار شما را تغییر دهند.

- از آنجا که شما می دانید دیگران نمیتوانند افکار شما را بفهمند، مطرح کردنشان با دیگران برایتان دشوار است.

- اگر فکر کنید که دیگران در حال تلاش برای آزار رساندن به شما هستند شما ممکن است تنها از آنان دوری کنید. اغلب شما آنقدر احساس تهدید می کنید که          می خواهید تلافی کنید.

- شما ممکن است برای فرار از احساس خطر از مکانی به مکان دیگر حرکت کنید.

افکار پریشان یا اختلالات فکری

تمرکز کردن بسیار سخت می شود. شما ممکن است نتوانید:

- خواندن یک مقاله در روزنامه یا تماشای یک برنامه تلویزیونی را به آخر برسانید.

- تکالیف دانشگاهی خود را انجام دهید.

- بر کار خود تمرکز کنید.

فکر شما سرگردان است. شما از فکری به سراغ فکر دیگر می روید بدون اینکه هیچگونه ارتباط مشخصی بین افکارتان وجود داشته باشد. پس از یک یا دو دقیقه شما نمی توانید یه یاد بیاورید که از ابتدا داشتید به چه فکر می کردید. برخی از افراد در توضیح فکر خود از آن به عنوان مبهم یا نا معلوم نام می برند.

وقتی که رشته افکار شما به این طریق پاره می شود فهمیدن آن برای دیگران سخت است.

احساس کنترل شدن

شما ممکن است احساس کنید که:

-   افکار شما در حال ناپدید شدن است. انگارکه شخصی افکار شما را از مغزتان می رباید.

-   آنچه شما فکر می کنید افکار شما نیست بلکه شخص دیگری آنها را در مغز شما قرار می دهد.

-   شما احساس می کنید که بدنتان مانند یک رباط کنترل می شود.

افراد اینگونه تجربیات را به روشهای مختلفی توضیح می دهند. بعضی از افراد توضیح تکنولوژیکی برای این موضوع دارند. مانند رادیو، تلویزون یا لیزر و یا اعتقاد دارند که دستگاهی در آنان قرار گرفته است. بعضی افراد از روحهای خشمگین، خدا و یا شیطان نام می برند.

علایم منفی

این علایم کمتر از علایم مثبت آشکار هستند.

-   علایق شما ، انرژی تان و احساستان در زندگی کم می شود. به سختی به موضوع خاصی علاقه مند می شوید.

-   شما نمی توانید تمرکز کنید. نمی توانید برخیزید و از خانه بیرون بروید.

-   شستن و تمیز کردن و یا تمیز نگه داشتن لباسهایتان برایتان سخت می شود.

-   از بودن با دیگران ناراحتید. چیزی برای گفتن با آنان ندارید.

این ممکن است برای دیگران سخت باشد که بفهمند علایم ذکر شده، علایم واقعی بیماری هستند و شما صرفا تنبل نشده اید. این موضوع ممکن است باعث آزار شما و خانواده تان بشود. خانواده تان احساس می کند که شما صرفا به این احتیاج دارید که در جمع باشید. اما شما نمی توانید توضیح دهید. علایم منفی کمتر از علایم مثبت  بارز می باشد اما می تواند به همان اندازه دردسر ساز باشد.

آیا شخص مبتلا به اسکیزوفرنی تمام این علایم را دارد؟

خیر. ممکن است شخص صداهایی را بشنود بدون علایم منفی و ممکن است اختلالات فکری نداشته باشد. افراد با هذیان در اغلب موارد علایم منفی را ندارند. اگر شخصی تنها اختلالات فکری و علایم منفی را داشته باشد، بیماری او ممکن است تا سالها شناخته نشود.

فقدان واقع بینی

ممکن است پس از مدتی علایم آنچنان قوی می شوند که تمام زندگی شما را احاطه می کنند. ممکن است شما فکر کنید که دیگران در اشتباهند زیرا نمی توانند آنچه را شما می فهمید بفهمند.

افسردگی

-  قبل از درمان نزدیک به نیمی از کسانی که اسکیزوفرنی دارند در ابتدا احساس افسردگی می کنند.

-  در حدود یک از هر هفت نفر با علایم دنباله دار افسرده می شوند. این موضوع ممکن است شناخته نشود زیرا علایم آن با علایم منفی اشتباه گرفته می شوند.

- گرچه در گذشته داروهای مصرفی عامل افسردگی شناخته می شدند اما به نظر می رسد که درمان با دارو به کاهش افسردگی در اسکیزوفرنی منجر می شود.

- اگر شما اسکیزوفرنی دارید و احساس افسردگی می کنید حتما از کسی بخواهید که از شما بطور جدی مراقبت کند. برای اطلاعات بیشتربه مقاله ما در مورد افسردگی مراجعه کنید.

چه چیز باعث اسکیزوفرنی می شود؟

علت دقیق آن هنوز مشخص نیست. به نظر می رسد که از ترکیب چندین عامل مختلف که در افراد مختلف متفاوت است بوجود می آید.

ژنها

گرچه در حدود یک نفر در هر صد نفر به اسکیزوفرنی مبتلا می شوند. یک نفر از هر ده نفر مبتلا به اسکیزوفرنی دارای والدین بیمار است. مطالعات بر روی دوقلوها می تواند نشان دهد که چه مقدار مربوط به ژنهاست و چه مقدار مربوط به عوامل دیگر.

دوقلوهای همسان تا آخرین مولکول DNA دقیقا ساختار ژنتیکی یکسانی دارند. اگر یکی از دوقلو های همسان مبتلا به اسکیزوفرنی شود، در حدود 50 درصد احتمال ابتلای دیگری وجود دارد. دوقلو های غیر همسان از ساختار ژنتیکی یکسانی برخوردار نیستند. در صورتی که یکی از آنان به اسکیزوفرنی مبتلا شود امکان ابتلای دیگری تنها اندکی بیشتر از دیگر خواهر یا برادران است.

این نتایج حتی در حالتی که دوقلوها در خانواده های مختلف بزرگ شده باشند نیز صادق است. این موضوع نشان می دهد که این اختلافات منشا ژنتیکی دارد و به شرایط رشد مربوط نیست.

خویشاوندان مبتلا به اسکیزوفرنی	شانس ابتلا به اسکیزوفرنی
هیچکدام	1 نفر در 100 نفر
یکی از والدین	1 نفر در 10 نفر
یکی از دوقولو های همسان	1 نفر در 2 نفر
یکی از دوقلوهای غیر همسان	1 نفر در 8 نفر

 تحقیقات نشان می دهد که ژنها در حدود 50 درصد در رشد اسکیزوفرنی دخیلند. هنوز ترکیب ژنهای مسوول این بیماری شناخته نشده اند.

صدمات مغزی

اسکن های مغزی پیشرفته نشان می دهند که تفاوتهایی در مغز افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مقایسه با افراد سالم وجود دارد. ممکن است بخشهایی از مغز بعضی از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به اندازه طبیعی رشد نکرده باشد.

علت آن ممکن است به خاطر:

-   مشکلات دوران تولد باشد که بر میزان اکسیژن رسیده به مغز نوزاد تاثیر می گذارند.

-   یاابتلائات ویروسی درماههای اول حاملگی.

داروهای خیابانی و الکل

به نظر می رسد گاهی اوقات استفاده از داروهای خیابانی منجر به اسکیزوفرنی می شوند. داروهایی مانند اکستازی، LSD، آمفتامین ها و کراک. مشخص است که آمفتامین ها می توانند منجر به علایم بیماری های روانی شوند اما با توقف مصرف، این علایم نیز برطرف می شوند. ما مطمئن نیستیم که این داروها می توانند به خودی خود باعث یک بیماری طولانی مدت گردند. اما در صورتیکه شما در معرض ابتلا باشید چنین امری ممکن است. استفاده از این داروها و الکل برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی خطرات بسیار زیادی دارد. بعضی افراد از این داروها برای سرپوش گذاشتن بر علایمشان استفاده می کنند.

شاهدانه علف، ماری جوانا، (pot, ganja, skunk, dope, spliff, joint)

-   امروزه شاهد خوبی مبنی بر این امر وجود دارد که استفاده از مشتقات شاهدانه باعث دوبرابر شدن خطر ابتلا به اسکیزوفرنی می شوند.

-   در صورتی که شما مصرف این داروها را در سنین پایین شروع کرده باشید امکان ابتلا شما بالاتر است.

-   چنانچه شما در نوجوانی داروهای فوق را یه صورت مرتب کشیده باشید (بیش از 50 بار) تاثیر آنها قوی تر خواهد بود. امکان ابتلا به اسکیزوفرنی در شما 6 برابر بیشتر خواهد بود.

استرس

علایم بیماری معمولا اندکی بعد از مشکلات زندگی ظاهر می شوند. این مشکلات می توانند اتفاقات ناگهانی مانند تصادف در رانندگی باشند یا می توانند مشکلات روزمره مانند مشکلات کار یا تحصیل باشند. استرس های طولانی مدت مانند درگیری های خانوادگی اثرات شدیدتری دارند.

مشکلات خانوادگی

در گذشته به نظر می رسید که اسکیزوفرنی به علت مشکلات خانوادگی بوجود می آید. هیچ دلیلی برای اثبات این مدعا وجود ندارد. گرچه مشکلات خانوادگی باعث تشدید اسکیزوفرنی می شود.

محرومیت های دوران بچگی

شواهدی مبنی بر اینکه در کنار دیگر اختلالات ذهنی، تجربیات محرومیت و تجاوز در دوران کودکی موجب اسکیزوفرنی می شود وجود دارد.

دورنما

اغلب افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در حال حاضر هرگز نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارند و قادر به ادامه زندگی روزمره، کار و حفظ ارتباطات خود هستند.

در طولانی مدت برای هر 5 نفر که به اسکیزوفرنی پیشرفته دچار است:

-   یک نفر از هر 5 نفر پس از 5 سال از اولین دوره اسکیزوفرنی دچار بهبود درعلائم می شوند.

-   3 نفر از 5 نفر دچار بهبود درعلائم می شونداما دوره هایی از برگشت علایم رانیز تجربه خواهند کرد.

-   1 نفر از 5 نفر کماکان علایم آزار دهنده را دارد.

بدون درمان چه اتفاقی می افتد؟

برخی از افراد تنها صدامی شنوند. اگر این صداها قابل تحمل هستند این افراد احتمالا نیازی به درمان یا کمک خاص ندارند. گرچه اگر این صداها خیلی بلند یا ناخوشایند شوند و یا علایم دیگر بروز پیدا کنند در این صورت درمان مورد نیاز است.

خودکشی در بین افراد مبتلا به اسکیزوفرنی شایعتر  است. مخصوصا اگر شخص علایم فعال، افسردگی و عدم دریافت  درمان داشته باشد.

تحقیقات نشان می دهد در صورتی که اسکیزوفرنی طولانی مدت بدون درمان رها شود اثرات بیشتری در زندگی شخص می گذارد. این بیماری هرچه زودتر شناخته و درمان شود، آینده بهتری خواهد داشت.

در صورتی که علایم زودتر شناخته شود و درمان شروع شود:

-   احتمال بستری شدنتان کمتر است

-   نیاز کمتری به کمک در خانه خواهید داشت.

-   در صورت نیاز مدت بستری کوتاهی خواهید داشت.

-   به احتمال قوی قادر به انجام کار و زندگی مستقل خود هستید.

درمان

اگر شما برای اولین بار علایم اسکیزوفرنی را دارید استفاده از دارو را زیر نظر پزشک شروع کنید.

شما ممکن است نیازی به بستری شدن در بیمارستان نداشته باشید اما بایستی به روانپزشک و یک گروه روانپزشکی درمانگاهی مراجه کنید. کمکها و مراقبتهای لازم توسط تیم در خانه انجام می شود. حتی در صورتی که مجبور به بستری شدن در بیمارستان باشید تنها برای چند هفته است و بقیه درمان در خانه انجام می گیرد. استفاده از دارو می تواند اکثر علایم آزاردهنده بیماری را برطرف سازد. اما پاسخ کاملی نخواهد بود. با این وجود برای شروع قدم بسیار مهمی است که استفاده از بقیه روشها را ممکن می سازد. کمکهای دوستان و خانواده، درمان روانشناختی و خدماتی مانند مراقبت در خانه نیز بسیار مهم است.

تجویز دارو

چرا از دارو استفاده می کنیم؟

هدف، کاهش اثرات علایم بیماری در زندگی شماست.  دارو باید:

-   توهم و هذیان شما را بصورت تدریجی در طول چند هفته کم کند.

-   به شما کمک کند به طور واضحتر فکر کنید.

-   انگیزه های شما را افزایش دهد و به شماکمک کند تا بتوانید بهتراز خود مراقبت کنید.

چگونگی مصرف دارو

داروهای اسکیزوفرنی بصورت قرص، کپسول یا شربت هستند. از آنجا که به یاد آوری مصرف چندین دارو در طول روز مشکل است اکنون داروها بصورت یک عدد در روز استفاده می شود. در صورتی که استفاده از داروی روزانه برای شما سخت است می توانید از داروهای تزریقی استفاده کنید. به این داروها تزریقی،داروهای ذخیره ای (Depot Injection) می گویند و بصورت هفته ای و یا حتی دو، سه و یا چهار هفته ای تجویز می شوند. اکثر این داروها داروهای مرسوم و قدیمی هستند اما یک مدل جدید به نام (ریسپریدون) نیز وجود دارد.

داروهای مرسوم ضد جنون

در اوایل دهه 1950 چندین دارو تولید شد که قابلیت کم کردن علایم اسکیزوفرنی را داشتند. آنها به داروهای ضد جنون معروف شدند. این داروهای قدیمی مرسوم یا  نسل اول نامیده می شوند. آنها با کم کردن عملکرد پیام رسانهای شیمیایی در مغز به نام دوپامین کار می کردند.

اثرات جانبی

-   لرزش و اسپاسم مانند بیماری پارکینسون همراه با احساس لختی و کندی در فکر کردن. در اکثر موارد این علایم به معنای این است که شما بیش از اندازه از دارو مصرف می کنید. شما باید مصرف دارو را تا برطرف شدن این علایم کاهش دهید. اگر به دوز بالاتری نیاز دارید این علایم را می شود با استفاده از داروهای ضد پارکینسون کنترل کرد.

-   بی قراری در اعضای بدن

-   مشکلات در روابط جنسی

-   علایم جانبی طولانی مدت این داروها اختلال tardive dyskinesia می باشد.(حرکات مداوم معمولا در دهان و زبان). این موضوع یک نفر از هر 20 نفر را که از این داروها استفاده می کنند در سال مبتلا می کند.

برخی از داروهای ضد جنون مرسوم

قرص	نام تجاری	دوز روزانه	ماکزیمم دوز روزانه
کلروپرومازین	لارگاستیل	75-300	1000
هالوپرایدول	هالدول	3-15	30
پیموزاید	اورپ	4-20	20
تری فلوپرازین	استلازین	5-20
سولپیراید	دولماتیل	200-800	2400
تزریق ذخیره ای(2 یا 4 هقته یکبار)	نام تجاری	دوز دوهفته ای	ماکزیمم دوز 2 هفته ای
هالوپرایدول	هالدول	50
فلوپنتیکسول دکانویت	دپیکسول	40
فلوفنازین دکانویت	مودکیت	12.5-100
پیپوتایزین پالمیتات	پیپورتیل	50
زوکلوپنتیکسول دکانویت	کلوپیکسول	200

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

داروهای ضد جنون غیر مرسوم یا نسل دوم

در ده سال گذشته چندین داروی جدید تولید شده اند. آنها بر روی پیام رسانهای مختلفی (مانند سرتونین) در مغز کار می کنند و به داروهای غیر مرسوم یا نسل دوم معروفند. آنها کمتر باعث اثرات جانبی بیماری پارکینسون می گردند. گرچه باعث افزایش وزن و مشکلاتی در عملکرد جنسی می شوند. این داروها همچنین بر خلاف داروهای نسل اول به برطرف کردن علایم منفی نیز کمک می کنند. با مصرف این داروها همچنین امکان ابتلا به اختلال tardive dyskinesia کمتر است. اکثر افرادی که از این داروها استفاده می کنند معتقدند که اثرات جانبی آنها در مقایسه با داروهای نسل اول کم دردسرتر است.

اثرات جانبی

-   خواب آلودگی و کندی

-   افزایش وزن

-   مشکلات جنسی

-   افزایش احتمال ابتلا به دیابت

-   در دوزهای بالا احتمال بروز پارکینسون وجود دارد.

برخی از داروهای ضد جنون غیر مرسوم

قرص	نام تجاری	دوز روزانه	ماکزیمم دوز روزانه
آمی سولپیراید	سولیان	50-800	1200
آری پاپرازول	آبیلیفی	10-30
کلوزاپین	کلوزاریل	200-450	900
اولانزاپین	زیپرکسا	10-20	20
کواتایپین	سروکوال	300-450	750
رسیپریدون	ریسپردال	4-6	16
سرتیندول	سردولکت	12-20	24
زوتفین	زولپتیل	75-200	300
تزریق ذخیره ای	نام تجاری	دوز دوهفته ای	ماکزیمم دوز 2 هفته ای
رسیپریدون	ریسپردال کونستا	25	50

کلوزاپین

-   این یکی از داروهای غیر مرسوم ضد جنون بوده و تنها دارویی است که برای افرادی که به دیگر داروهای ضد جنون پاسخ نمی دهند موثر است. همچنین به نظر می رسد امکان خودکشی را در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کاهش می دهد.

-   این دارو تمام اثرات جانبی دیگر داروهای غیر مرسوم را دارد و همچنین ممکن است باعث افزایش ترشح بزاق شود.

-   اثرجانبی مهم این دارو احتمال اثر آن بر مغز استخوان است. این دارو ممکن است باعث کم شدن سلولهای سفید خون شده و در نتیجه کم شدن مقاومت بدن در مقابل عفونت می شود. در صورت بروز چنین اتفاقی مصرف دارو باید به سرعت قطع شود تا مغز استخوان بازسازی گردد. آزمایش خون به صورت هفتگی در 6 ماه اول مصرف و سپس بصورت 2 و 4 هفته ای بایستی انجام شود.

مصرف دارو تا چه اندازه موثر است؟

-   این داروها برای اکثر افراد  و در حدود 80%موثر است. این داروها اختلالات را کنترل کرده اما آنها را درمان نمی کنند. شما باید از داروها استفاده کنید تا علایم دیگر بروز نکنند.

چه مدت باید این داروها رامصرف کنید؟

-   اکثر روانپزشکان مصرف این داروها را برای مدت زیاد پیشنهاد می کنند.

-   اگر شما می خواهید مصرف دارو را کاهش داده یا متوقف کنید، با پزشک خود مشورت کنید. شما باید مصرف دارو را بصورت تدریجی کم کنید تا در صورت بازگشت علایم قبل از اینکه کاملا مبتلا شوید به موضوع آگاهی پیدا کنید.

در صورت توقف مصرف دارو چه اتفاقی می افتد؟

چنانچه شما مصرف دارو را متوقف کنید، علایم اسکیزوفرنی معمولا برمی گردند. اما نه بصورت همزمان. این اتفاق اغلب پس از گذشت 6 ماه رخ می دهد.

برگشت به حالت طبیعی

پس از اینکه علایم مثبت کنترل شدند چه اتفاقی می افتد؟ اسکیزوفرنی انجام کارهای زندگی روزمره را سخت می کند. گاهی اوقات این موضوع به علت وجود علایم است. گاهی اوقات لازم است که بیماری برای مدت طولانی برطرف شده باشد تا شما قادر به انجام کارهای روزمره خود باشید. انجام کارهای معمولی مانند شستن، خرید کردن، تلفن زدن، باز کردن در و یا صحبت کردن با یک دوست، ممکن است سخت باشد.

آیا مصرف دارو کفایت می کند؟

مصرف دارو بسیار موثر است با این وجود اگر شما دارو مصرف می کنید، معمولا نیاز به استفاده از دیگر روشهای درمان برای بهبود کاملتر دارید.

مراقبتهای روانشناختی

درمان رفتار شناختی (CBT)

این کار با کمک روانشناس بالینی، روانپزشک یا متخصص پرستاری انجام می شود. این افراد به شما در زمینه های زیر کمک می کنند:

-   مشکلاتی را که برای شما بسیار دردسرساز است شناسایی می کنند. این مشکلات می توانند افکار، تجربیات و یا رفتارهای شما باشد.

-    آنها در می یابند که شما چگونه به آن مشکلات فکر می کنید (عادات فکری)

-   در می یابند که شما چگونه به مشکلات عکس العمل نشان می دهید (عادات رفتاری)

-   در می یابند که تاثیر عادات فکری یا رفتاری شما بر احساستان چیست

-   بر روی آن عادات فکری و رفتاری که غیر واقعی و نامطلوب است کار می کنند

-   سعی می کنند عادات نامطلوب فکری و رفتاری را در صورت وجود با عادات بهتری جایگزین کنند.

-   روشهای فکری و رفتاری جدیدی را آموزش می دهند.

-   اگر این روشها در کمک کردن به شما موفق بودند بطور مرتب از آنها کمک بگیرید. در غیر اینصورت آنها را با روشهای دیگری جایگزین نمایید.

این روشهای درمانی به شما کمک می کند که احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید و راههای جدیدی برای حل مشکلاتتان فرا بگیرید. اکنون مشخص شده است که این نوع درمان می تواند به شما در کنترل کردن توهمات و هذیان کمک کند. اغلب افراد بین 8 تا 20 جلسه یک ساعته مورد درمان قرار می گیرند. برای اینکه درمانتان موثر باشد شما باید حداقل 10 جلسه در یک دوره 6 ماهه را بگذرانید.

مشاوره و روان درمانی حمایتی

این روش به طور مستقیم بر علایم اسکیزوفرنی تاثیر ندارد اما می تواند موثر باشد در صورتی که:

-   شما نیاز به درددل کردن داشته باشید

-   شما نیاز به بررسی عمیقتر برخی مسائل داشته باشید

-   شما نیاز به حمایت در زمینه مشکلات روزمره زندگی داشته باشید

روان درمانی  خانوادگی

هدف یافتن ریشه های خانوادگی اسکیزوفرنی نیست. نشست های خانوادگی برای کمک به شما و خانواده تان و درک بهتر شرایط، انجام می شود. آنها می توانند به مبادله اطلاعات درباره اسکیزوفرنی، روشهای کمک به شخص مبتلا و حل مشکلات خاص بوجود آمده از علایم بیماری بپردازند. در حدود 10 جلسه در یک دوره 6 ماهه نیاز است.

درمان شناختی

این روش در مرحله تحقیقاتی است و هنوز به صورت گسترده ای در دسترس نمی باشد. این روش به نوعی ورزش روحی محسوب می شود که به بهبود حافظه و قدرت تمرکز در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی کمک می کند.

مقایسه انواع روشهای درمانی

-   به جز کلوزاپین، در حال حاضر شاهدی مبنی بر تفاوت چشمگیر بین تاثیر هیچ کدام از داروهای مرسوم و غیر مرسوم وجود ندارد.

-   نمی توان از قبل گفت که یکی از داروهای ضد جنون برای شما بیش از بقیه اثربخش است.

-   در عمل شما باید یکی از این داروها را امتحان کرده در صورت عدم تاثیر یا اثرات جانبی مشکل ساز با نظر پزشک آنرا تغییر دهید.

-   بطور کلی مشاهده شده است که افراد اثرات جانبی داروهای غیر مرسوم را راحتتر از اثرات جانبی داروهای مرسوم تحمل میکنند به همین دلیل درمان بهتر است با داروهای غیر مرسوم شروع شود.

-   بنظر می رسد کلوزاپین بهتر از بقیه داروها برای برخی از افراد جواب می دهد. با این وجود به دلیل احتمال وجود عوارض جدی آن معمولا تنها در صورت جواب ندادن انواع دیگر درمانها بایستی تجویز شود. در صورتی که شما از دو نوع داروی ضد جنون (شامل یک نوع غیر مرسوم) برای 6 تا 8 هفته استفاده کردید بدون آنکه بهبودی حاصل شود، استفاده از کلوزاپین می تواند بررسی شود.

-   ما می دانیم که CBT برای افرادی که از دارو استفاده می کنند موثر است. اما مشخص نیست در صورتی که فرد از دارو استفاده نمی کند تا چه اندازه تاثیر دارد.

-   تحقیقات برای فهمیدن اینکه آیا اسکیزوفرنی را تنها با CBT می توان درمان کرد یا خیر ادامه دارد.

-   در صورتی که اطلاعات بیشتری در مورد درمانها می خواهید ، می توانید به راهنمای NICE در انتهای این مقاله مراجعه نمایید.

-   در صورتیکه شما از درمان خود ناراضی هستید می توانید به یک روانپزشک دیگر مراجعه کنید.

زندگی اجتماعی

مراکز درمانی روزانه

شما ممکن است نتوانید کار کنید یا قادر به برگشت به کار خود نباشید. با این وجود بهتر است بیرون رفته و کاری را هر روز انجام دهید. اکثر افراد به صورت منظم به یک بیمارستان، مرکز درمانی و یا یک مرکز سلامت روحی مراجعه می کنند. این مراکز می توانند فعالیتهای وسیعی را به شما پیشنهاد بدهند مانند کارهای خلاقانه، مانند نقاشی و شعر، آموزش یا کمک برای بازگشت به کار. شما می توانید دوباره فعال شوید و زمانهایی را با افراد دیگر سپری کنید.

پروژه های کاری

با این روش آموزشهای لازم برای گسترش توانایی های شما ارائه می شود. آنها می توانند با تماس با کارفرمایان محلی شما را برای بازگشت به کار حمایت کنند.

چنانچه بیماری شما طولانی شود ممکن است به خدمات تخصصی توان بخشی نیاز داشته باشید.

محل های مسکونی تحت حمایت

منظور محیطهای است که شخصی در آن محل برای کمک به مشکلات روزانه تان وجود دارد.

CMHT(گروه روانپزشکی درمانگاهی)

یک نفر از این تیم به صورت مرتب به دیدار شما می آید. پرستاران این تیم زمانی برای صحبت کردن با شما اختصاص می دهند و می توانند مشکلات شما را با استفاده از داروهای مناسب حل کنند.

متخصصان درمانی می توانند:

-   توانایی های شما و اینکه شما قادر به چه نوع کاری هستید را برای شما مشخص کنند.

-   به شما نشان دهد که چگونه کارهایی راکه  نمی توانید به خوبی انجام دهید بهبود ببخشید

-   به شما کمک کند تا بتوانید مقدار بیشتری از کارهای خودتان را انجام دهید و توانایی های اجتماعی تان را بهبود بخشید.

-   به شما برای بازگشت به کار کمک کنند.

همچنین این افراد می توانند کمک مناسبی برای خانواده ها باشند. مانند دادن اطلاعات در مورد بیماری و روشهای درمانی و یادگیری برخی از تمرینات برای زندگی روزانه. این کار با جلسات منظم با یکی از اعضای CMHT انجام می شود.

روانپزشک وظیفه دارد که درمان دارویی شما را تحت نظر داشته و همچنین وظیفه مراقبت کلی به عهده اوست.

هماهنگ کننده موظف است بررسی کند که بسته مراقبتی شما به تمامی انجام می شود.

روش برنامه مراقبتی  CPA

این روشی است برای مطمئن شدن از اینکه افراد مبتلا به اسکیزوفرنی از حمایتها و مراقبتهای مناسبی برخوردارند. این روش شامل:

-   یک هماهنگ کننده که وظیفه سازماندهی بخشهای مختلف درمان و مراقبت شما را دارد.

-   جلسات بازبینی منظم هر 3 تا 6 ماه. این جلسات با حضور شما، هماهنگ کننده تان، روانپزشکتان و هر فرد دیگری که در مراقبت از شما سهیم است تشکیل می شود. مانند خانواده‏تان.

-   یک برنامه مراقبتی که در جلسات منظم CPA مرور می شود. این برنامه هر بار بازنویسی شده و شما یک کپی برای تایید و تغییر آن خواهید داشت.

-   در این جلسات درباره اینکه اگر دوباره بیماری عود کرد و یا دچار مشکل شدید چه باید بکنید در حضور شما صحبت می شود.

-   مراقبها می توانند هر سال نیازهای خود را ارائه دهند.

کمک به خود

یاد بگیرید که علایم اولیه بیماری خود را بشناسید. مانند موارد زیر:

-   بی اشتهایی، احساس عصبانیت و بیخوابی

-   اعتراضات دیگران مبنی بر عدم عوض کردن لباسها، تمیز نکردن خانه یا نپختن غذا

-   علایم ملایم مانند احساس شک یا ترس خفیف، نگرانی از انگیزه های افراد، شنیدن صداهای آرام یا گذرا، عدم تمرکز

سعی کنید از کارهایی که حالتان را بدتر می کند اجتناب کنید مانند:

-   شرایط پر استرس مانند گذراندن زمان زیادی با افراد دیگر

-   استفاده از داروهای خیابانی و الکل

-   عصبانی شدن بر سر مخارج

-   مخالفت با دوستان، خانواده یا همسایه ها

تکنیکهای آرامش را فرابگیرید

بصورت منظم کارهایی را که دوست دارید انجام دهید

روشهایی برای کنترل صداهایی که می شنوید پیدا کنید.

-   زمان بیشتری با دیگران طی کنید

-   مشغول باشید

-   به موسیقی گوش دهید (تلویزیون و رادیو نیز موثرند اما ممکن است باعث آزار خانواده یا همسایه ها شوند)

-   به خودتان یادآوری کنید که این صدا ها نمی توانند به شما آسیب برسانند

-   به خودتان یادآوری کنید که این صدا ها قدرتی ندارند و نمی توانند شما را مجبور به کاری بکنند که نمی خواهید.

-   به عضویت گروههایی در بیایید که افراد آن تجاربی شبیه شما دارند.

شخصی را که به او اعتماد دارید مشخص کنید که در صورت بازگشت بیماری به او اطلاع دهید.

در مورد اسکیزوفرنی و درمان دارویی خود آگاه باشید.

-   در این مورد با پرستار یا روانپزشکتان صحبت کنید

-   بخواهید اطلاعاتی در مورد علایم و درمانتان بنویسد

-   از داروهای جایگزین در صورت عدم کارکرد دارویتان بپرسید.

از بدن خود مراقبت کنید

-   از یک رژیم متناسب همراه با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه استفاده کنید

-   سیگار نکشید. سیگار به ششها، قلب، گردش خون و شکم شما آسیب می رساند.

-   سعی کنید یک ورزش منظم داشته باشید. حتی اگر تنها 20 دقیقه پیاده روی در طول روز باشد. ورزش منظم قوی (دو برابر کردن ضربان قلب برای 20 دقیقه 3 بار در هفته) می تواند به بهبود شما کمک کند.

-   در صورتی که یک موضوع غیر دقیق یا آزاردهنده در مورد اسکیزوفرنی در یک مقاله یا برنامه رادیویی یا تلویزیونی وجود داشت افسرده نشوید، فعال شوید. به آنان نامه بنویسید، ایمیل بزنید، تماس بگیرید و اشتباهشان را متذکر شوید.

برای خانواده ها

درک این موضوع که چه اتفاقی افتاده است در صورتی که پسر یا دختر، زن یا شوهر، برادر یا خواهر و یا والدین شما مبتلا به اسکیزوفرنی باشند سخت است. گاهی اوقات هیچ کس نمی داند چه اتفاقی در حال افتادن است.

شما چه می بینید؟

خویشاوند شما ممکن است عجیب، دور و یا فقط متفاوت از گذشته خود شده باشد. آنها ممکن است از ارتباط با افراد اجتناب کنند و منزوی شوند. اگر آنها هذیان داشته باشند، ممکن است در آن باره صحبت کنند و یا سکوت اختیار کنند. اگر آنها صداهایی می شنوند ممکن است ناگهان به جایی خیره شوند مانند اینکه دارند به شخص دیگری گوش می دهند. وقتی با آنان صحبت می کنید، آنان کم پاسخ می دهند یا غیر قابل فهمند. الگوی خواب آنها تغییر کرده بصورتی که ممکن است تمام شب بیدار بوده و تمام روز بخوابند.

این رفتار ممکن است از دید شما فقط یک سرکشی بشمار بیاید. این روند ممکن است بقدری آرام صورت گیرد که تنها وقتی به عقب بر می گردید،  متوجه زمان شروع آن می شوید. شناخت این رفتارها در دوران نوجوانی بسیار سخت است زیرا آنان بهرحال در حال تغییرند.

آیا من مقصرم؟

شما ممکن است خود را مقصر بدانید و از خود بپرسید آیا تقصیر من بوده؟ شما ممکن است بخواهید بدانید آیا شخص دیگری هم در خانواده مبتلا شده؟ اینکه در آینده چه می شود و یا اینکه چگونه می توان بهترین کمک را به بیمار کرد؟

آیا مشورت با یک گروه روانپزشکی لازم است؟

به منظور حفظ اسرار بیماران، خانواده های آنها اغلب خارج از این بحث ها نگه داشته می شده اند.  این موضوع اکنون نباید مورد توجه قرار گیرد. در صورتی که شخص مبتلا به اسکیزوفرنی با خانواده اش زندگی می کند یا مورد حمایت آنان است، بایستی به آنان اجازه داد که به اطلاعاتی که باعث می شود که بصورت موثرتری از بیمار مراقبت کنند دسترسی داشته باشند. بنابراین حتی اگر مشکلاتی در این زمینه وجود دارد نباید مانع از اطلاع رسانی خانواده به تیم روانپزشکی در مورد خویشاوند بیمارشان شود. خانواده ها به کمک و اطلاعات زیادی نیاز دارند و تیم روانپزشکی نیاز دارد که به نگرانی های آنها گوش دهد. این اطلاعات می تواند شامل پیشنهاداتی در مورد داروها و عوارض آنها و همچنین کارهای کوچکی که می توانند به روند بهبود کمک کنند باشد.

گروهPrincess Royal Trust for carers  و همچنین کالج سلطنتی روانپزشکی لیستی از سوالات مرود نیاز برای خانواده های بیماران را منتشر کرده است که به آنها در مورد آنچه که باید بدانند کمک می کند. همچنین گروههای داوطلبانه در رابطه با اسکیزوفرنی اطلاعات مفیدی را فراهم کرده اند.

چه می توانیم بکنیم؟

خانواده ها اغلب نیاز به راهنمایی دارند. شخصی مبتلا به اسکیزوفرنی به استرس بسیار حساس تر است. بنابراین بسیار مفید است که از بحث کردن با بیمار اجتناب کرده و محیط آرامی را برای او فراهم سازیم.

بستری شدن اجباری در بیمارستان

اشخاص مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است هموراه متوجه بیماری خود نباشند. آنها ممکن است هنگامی که بشدت به درمان نیاز دارند از آن اجتناب کنند. گروههای روانپزشکی اجازه دارند که بیمار را علی رغم میل خودش به بیمارستان منتقل کنند. این تنها در شرایطی است که شخص نیاز به مراقبت دارد و این موضوع را نمی پذیرد. و :

-   سلامت او در خطر است

-   خود را در معرض خطر قرار می دهد

-   برای دیگران خطرناک است

برای چنین اتفاقی سه فرد متخصص باید با این موضوع موافق باشند. شامل:

-   یک پزشک. معمولا یک پزشک عمومی که فرد را می شناسد.

-   یک پزشک متخصص در زمینه سلامت روحی. معمولا یک روانپزشک.

-   یک " مددکار اجتماعی "، با آموزشهای مخصوص در زمینه بهداشت روان

اگر شما تحت این قانون در بیمارستان بستری شده اید، می توانید به بستری شدن خود اعتراض کنید. در هنگام ورود به بیمارستان، چگونگی این کار باید به شما گفته شود.

برخی اعتقادات غلط

آیا اسکیزوفرنی نوع اختلال دو شخصیتی است؟

خیر. بسیاری از افراد اعتقاد دارند که شخص مبتلا به اسکیزوفرنی در برخی مواقع می تواند به صورت کاملا طبیعی و در برخی زمانها به صورت کاملا متفاوتی ظاهر شود. این موضوع قابل قبول نمی باشد. ما کلمه  اسکیزوفرنی را به اشتباه در دو حالت مختلف استفاده می کنیم. گاهی اوقات منظور ما داشتن احساسات متناقض در مورد چیزی است. این تنها قسمتی از ذات بشر است. کلمه بهتر برای آن "دمدمی مزاج" است. گاهی منظور ما این است که برخورد شخص در زمانهای مختلف بسیار متفاوت است.  که این موضوع نیز قسمتی از ذات بشر است.

آیا مبتلایان به اسکیزوفرنی خطرناکند؟

افراد مبتلا به اسکیزوفرنی به ندرت خطرناکند. بیشتر رفتار خشونت آمیز معمولا از داروهای خیابانی و الکل ناشی می شود که این موضوع در مورد  افراد سالم نیز صادق است. گرچه احتمال رفتار خشونت آمیز در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر است اما در مقایسه با اثرات داروهای خیابانی و الکل در جامعه بسیار کمتر است. در صورتی که ما موفق به متوقف کردن همه خشونتهای ناشی از اسکیزوفرنی شویم، تنها از یک درصد خشونتها در جامعه جلوگیری کرده ایم. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی بیشتر از آنکه بتوانند به دیگران آسیب برسانند، در معرض آسیب دیدن از جامعه هستند.

اسکیزوفرنی هرگز درمان نمی شود؟

1نفر از هر 5 نفر مبتلا به اسکیزوفرنی بطور کامل بهبود می یابد.

اسکیزوفرنی-شیزوفرنی-جنون

اسکيزوفرني بيمارئي روان پریشانه( پسيکوتيک) با علت ناشناخته و تظاهرات متفاوت است که با علايم مثبت و منفي (نقص ـ deficit) مشخص مي‌گردد. اگرچه اسکيزوفرني يک اختلال شناختي نيست، ولي اغلب باعث نقص‌هاي شناختي مي‌شود. علايم اسکيزوفرني به شکل سوئي بر تفکر، احساس، رفتار و عملکرد اجتماعي و شغلي تأثير مي‌گذارد.

اين بيماري معمولاً مزمن است و دوره‌اي را که شامل يک مرحله پيش‌درآمد (prodromal)، يک مرحله فعال و يک مرحله باقي مانده است، دربرمي‌گيرد. مراحل پيش‌درآمد و باقي‌مانده با شکل‌هاي ضعيف‌شده علايم فعال مثل عقايد عجيب و تفکر سحرآميز و نيز نقص در مراقبت از خود و ارتباط‌هاي بين‌فردي مشخص مي‌شود. 
اسکيزوفرني به‌عنوان يک اختلال مغزي شناخته شده، که با اختلال ساختماني و عملکردي همراه و در مطالعات تصويربرداري عصبي قابل رؤيت است و جزء ژنتيک آن هم در مطالعات دوقلوها مشاهده شده است.

تاريخچه
اسکيزوفرني براي اولين بار به شکل رسمي توسط روانپزشکي بلژيکي به‌نام بنديکت مورل (Bendict Morel) شرح داده شد که اين بيماري را جنون زودرس demence precoce ناميد.
اميل‌کرپلين (Emil Kraepelin) که يک روانپزشک آلماني بود، اصطلاح جنون جوانی dementia praecox را براي گروهي از بيماري‌هائي به‌کار برد که در نوجواني شروع و به زوال عقل ختم مي‌گردد.
یوگن بلويلر (Eugen Bleuler) روانپزشک سوئيسي اصطلاح اسکيزوفرني را معرفي کرد. هيچ علامت يا نشانه‌اي پانوگنوميک بيماري نيست، بلکه گروهي از يافته‌هاي مشخص نشان‌دهنده تشخيص مي‌باشد. اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن، حاد و ناتوان‌ساز است. در حدود یک درصد جمعیت در طول حیاتشان دچار این بیماری می‌شوند.

شیوع سنی و جنسیتی • اسکیزوفرنی در مردان و زنان به یک نسبت وجود دارد.
• اسکیزوفرنی غالباً در مردان در سنین پایین‌تر، معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بیست سالگی، بروز می‌کند.
• اسکیزوفرنی عموماً در زنان در سنین بیست یا اوایل سی‌سالگی بروز می‌کند.
• کودکان بعد از 5 سالگی ممکن است دچار اسکیزوفرنی شوند امّا بروز آن قبل از دوران بلوغ بسیار نادر است.

علائم و نشانه‌های اولیه 
- معيارهاي تشخيصي DSM-IV-TR براي اسکيزوفرني :
الف ـ علايم مشخصه: دو علامت (يا بيشتر) از علايم زير که هر يک براي بخش قابل توجهي از زمان در يک دوره يک ماهه وجود داشته باشند. (در صورت درمان موفقيت‌آميز، کم‌تر از يک ماه)
1. هذيان
2. توهم (مثل توهمات بينائي، بويائي، لامسه و بيش از همه، شنوائي).
3. گفتار درهم‌ريخته (مثل از خط خارج شدن و گسيختگي)
4. رفتار واضحاً در هم ريخته يا کاتاتونيک
5. علايم منفي مثل عاطفه سطحي، ناگوئي، بي‌ارادگي عوارض “منفي” شامل اينهاست:

•  احساس بي تفاوتي يا بي احساسي
•  ناتواني در تمرکز کردن و فکر کردن
•  اجتناب از تماس با افراد ديگر
•  نياز داشتن به حفاظت

توجه: اگر هذيان عجیب و غريب وجود داشته باشد يا توهم به‌صورت صدائي که در مورد رفتار يا افکار بيمار نظر مي‌دهند، يا دو يا چند صدا که با هم صحبت مي‌کنند وجود داشته باشد، تنها يک معيار کافي است.

ب ـ اختلال عملکرد اجتماعي / شغلي : از زمان شروع اختلال براي مدت قابل‌ملاحظه‌اي يک يا چند حوزه عملکردي واضحاً به سطحي کم‌تر از ميزان قبل از شروع افت کرده باشد، مثلاً در شغل، روابط بين فردي، مراقبت از خود (يا اگر شروع در دوران کودکي يا نوجواني است، به حد مورد انتظار در دستاوردهاي بين‌فردي، تحصيلي يا شغلي نرسيده باشد). عملکرد بين فردي مختل (مثل گوشه‌گيري از اجتماع، سردي و بي‌تفاوتي هيجاني، پرخاشگري، عدم تناسب جنسي).

ج ـ مدت علامت‌هاي بيماري به مدت 6 ماه به‌طور دائم باقي بماند. که حداقل يک ماه از اين 1 ماه بايد شامل علايم بيماري (در صورت درمان موفق‌ کم‌تر) از معيارهاي الف باشد (يعني علايم فاز فعال) و ممکن است دوره‌هائي از علايم پيش‌درآمدي و باقي‌مانده را هم شامل شود. در مدت اين دوره‌هاي پيش‌درآمدي يا باقي‌مانده، علامت‌هاي اختلال ممکن است تنها به‌صورت علايم منفي يا دو يا چند علامت معيار الف به شکل خفيف باشد (مثل عقايد عجيب و تجارب ادراکي غيرمعمول).

د ـ رد اختلال اسکيزوافکتيو و اختلال خلقي: اختلال اسکيزوافکتيو و اختلال خلقي با علايم پسيکوتيک، کنار گذاشته شده باشند. به اين ترتيب که: 1. همزمان با علايم فاز فعال بيماري هيچ‌گونه اپيزود افسردگي ماژور، مانيا يا مخلوط رخ نداده باشد يا 2. اگر همزمان با علايم فاز فعال اپيزودهاي خلقي رخ داد، مدت کل آنها نسبت به مدت کل دوره‌هاي فعال و باقي‌مانده بيماري کوتاه باشد.

هـ ـ رد سوءمصرف مواد / وضعيت طبي عمومي: اختلال به‌دليل اثر فيزيولوژيک مستقيم يک ماده (مثلاً داروي مورد سوءمصرف يا يک داروي طبي) يا يک وضعيت طبي عمومي نباشد.

و ـ ارتباط با اختلال فراگير رشد: اگر تاريخچه اختلال اوتيستيک يا اختلال فراگير رشد ديگري وجود دارد، تشخيص اسکيزوفرني تنها در صورتي‌ اضافه مي‌گردد که هذيان يا توهم بارزي به مدت حداقل يک ماه (يا در صورت درمان موفق کم‌تر) وجود داشته باشد.

طبقه‌بندي سير طولي (تنها پس از حداقل يک سال سپري شدن شروع علايم فاز فعال مي‌تواند انجام شود):
ـ اپيزوديک (یا حمله ای ) با علايم باقي‌مانده در بين اپيزودها (اپيزودها با ظهور مجدد علايم پسيکوتيک برجسته، تعريف مي‌شوند) همچنين مشخص کنيد اگر همراه است با علايم منفي برجسته.
ـ اپيزوديک بدون هيچ علامت باقي‌مانده در بين اپيزودها (حمله های بیماری)
ـ مداوم (علايم برجسته پسيکوتيک در طول دوره مشاهده وجود دارد). همچنين مشخص کنيد، اگر همراه است با علايم منفي برجسته
ـ اپيزود منفرد در بهبود نسبي، همچنين مشخص کنيد اگر همراه است با علايم منفي برجسته
ـ اپيزود منفرد در بهبود کامل
ـ الگوئي ديگر با الگوي مشخص‌نشده

علائم زیر که به معيارهاي اميل کرپلين معروفند به طور شایع در اسکیزو فرنیا مشاهده میشوند :
• ـ اختلال در توجه و درک
• ـ توهم، به‌خصوص توهم شنوائي
• ـ افکار قابل شنيدن
• ـ تجارب حاکي از تحت نفوذ قرار گرفتن تفکر(مثل تله پاتی)
• ـ اختلال در جريان تفکر، بيشتر از همه شل شدن تداعي‌ها
• ـ اختلال در کارکرد شناختي و قضاوت
• ـ عاطفه سطحي
• ـ رفتار بيمارگون
•- کاهش سائقها وعلائق
• اطاعت‌پذيري اتوماتيک ( بیمار مثل یک ادم آهنی اطاعت پذیر است)
• پژواک‌گوئي، اکوپراکسي (تکرار گفتار و اعمال شخص روبرو)
• کنش‌نمائي
• جنون کاتاتونيکگاهی علائم را به صورت معيارهاي کورت اشنايدر طبقه بندی میکنند :

الف - علايم رده اول:
ـ افکار قابل شنيدن
ـ شنیدن صداهائي که با هم مشاجره يا بحث مي‌کنند
ـ شنیدن صداهائي که اظهارنظر مي‌کنند.
ـ تجارب جسمي انفعالي

ـ برداشت فکر(ممکن است بیمار فکر کند که در مغزش فکر تزریق میشود یا فکر دزدیده میشود) و تجارب ديگري که حاکي از تحت نفوذ قرار گرفتن فکر (علامت کاشت فکر در ابتدا جزء تجارب ديگر تحت نفوذ قرار گرفتن فکر قرار مي‌گرفت) است.
ـ پخش افکار (بیمار فکر می کند که افکارش پخش میشود)
ـ ادراک‌هاي هذياني
ـ هر تجربه ديگري که مربوط به اراده ساختگي (انفعالي)، عاطفه ساختگي و تکانه‌هاي ساختگي باشد.

ب - علايم رده دوم:
ـ اختلالات ديگر ادراکي
ـ انديشه‌هاي ناگهاني هذياني
ـ کلافگي
ـ تغييرات خلقي به شکل افسردگي و اوفوري (شنگولی)
ـ احساس ضعف هيجاني
و چندين علامت ديگر...

نگاه اسکیزوفرنیایی به اطراف 
درک تحریف شده واقعیت 
زندگی در دنیایی تحریف شده توسط توهّم و هذیان. فردی که اسکیزوفرنی دارد احساس ترس، اضطراب و گیجی می‌کند.

توهّم و خطای حسی توهّم و خطای حسی که در افرادی که دچار اسکیزوفرنی هستند شایع می‌باشند، باعث اختلال درک می‌گردند. بیمار ممکن است صداهایی بشنود که فعالیت‌های او را توصیف می‌کنند، با آن صداها به مکالمه بپردازد، صداها او را از یک خطر پیش رو آگاه سازند و یا حتی برای انجام کاری به او فرمان دهند.

هذیان 
هذیان ممکن است زمینه‌های مختلفی داشته باشد. برای مثال، بیمارانی که نشانه‌های پارانویایی دارند – تقریباً یک سوم افرادی که دچار اسکیزوفرنی هستند- غالباً هذیان گزند و آسیب دارند. به عبارت دیگر، دارای این باورهای نادرست و غیرعقلانی هستند که دیگران در حال خیانت، حمله، مسموم کردن یا توطئه علیه آن‌ها هستند. این بیماران ممکن است اعتقاد داشته باشند که خودشان و یا عضوی از خانواده یا یکی از نزدیکانشان در کانون این گزند و آسیب قرار دارند. به علاوه، هذیان خودبزرگ بینی، که باعث می‌شود فرد عقیده پیدا کند که آدم مهم یا معروفی است، نیز ممکن است در اسکیزوفرنی پدید آید.

رفتارهای اسکیزوفرنیایی شایع 
• سوء مصرف مواد
• وابستگی به نیکوتین
• تفکر دارای اختلال
• شخصیت بی‌احساس
• رفتارهای متغیر (تغییر در رفتار ممکن است براثر انطباق دارویی باشد)

علّت شناخته شده ای برای اسکیزوفرنی وجود ندارد. بسیاری از بیماری‌ها، مثل بیماری قلبی، در نتیجه تداخل و ترکیبی از عوامل ژنتیکی، رفتاری و ... به وجود می‌آیند و شاید این امر در مورد اسکیزوفرنی نیز صادق باشد.

نقش ارث در اسکیزوفرنی 
از دیر باز، اسکیزوفرنی به عنوان یک بیماری خانوادگی شناخته شده است. کسانی که دارای وابسته نزدیکی هستند که به اسکیزوفرنی ابتلاء دارد، بیشتر در معرض دچار شدن به این اختلال هستند تا کسانی که چنین وابستگانی ندارند. برای مثال، جفت دوقلوی فردی که اسکیزوفرنی دارد، 40 تا 50 درصد خطر ابتلاء به این بیماری دارد. این احتمال برای کودکی که والدینش اسکیزوفرنی دارند 12٪ است. به طور کلی، احتمال ابتلاء به اسکیزوفرنی در کلّ جمعیت در حدود یک درصد است .

دانشمندان در حال مطالعه عوامل ژنتیکی در اسکیزوفرنی هستند. به نظر می‌رسد که احتمالاً چند ژن در ایجاد زمینه رشد این اختلال دخالت دارند. به علاوه، به نظر می‌رسد عواملی چون مشکلات پیش از زایمان نظیر عدم تغذیه مناسب جنین یا عفونت رحم، و بسیاری محرک‌های تنش‌زای نامشخص دیگر در ایجاد اسکیزوفرنی نقش داشته باشند.

با وجود این، هنوز مشخص نیست که چگونه این زمینه‌های ژنتیکی منتقل می‌شوند و هنوز به طور دقیق نمی‌توان پیش‌بینی کرد که آیا یک فرد به این بیماری مبتلا می‌شود یا خیر.

چند ناحیه از ژنوم انسان برای مشخص کردن ژن‌هایی که احتمال داده می‌شود در پیدایش اسکیزوفرنی دخالت داشته باشند، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. تا به امروز، بیشترین و قوی‌ترین احتمال به کروموزم‌های 13 و 6 داده می‌شود امّا هنوز به اثبات نرسیده است.
تعیین ژن‌های مشخصی که در ایجاد اسکیزوفرنی دخالت دارند، سرنخ‌های مهمی را درباره این که چه اختلالاتی در مغز پیش می‌آید که به پیدایش این بیماری می‌انجامد، به دست خواهد داد و پژوهشگران را به تولید داروها و روش‌های درمانی جدیدتر و بهتر رهنمون خواهد ساخت.

آیا اسکیزوفرنی با یک عیب و نقص شیمیایی در مغز ارتباط دارد؟ 
دانش اولیه درباره شیمی مغز و ارتباط آن با اسکیزوفرنی به سرعت در حال گسترش است. انتقال دهنده‌های عصبی (موادی که ارتباط بین سلول‌های عصبی را ممکن می‌سازند) در ایجاد اسکیزوفرنی دخالت دارند. به احتمال زیاد، هر چند هنوز به طور قطعی مشخص نشده است، اسکیزوفرنی با عدم تعادل در سیستم‌های شیمیایی پیچیده و هم‌پیوند (دارای ارتباط متقابل) مغز ارتباط دارد.

آیا اسکیزوفرنی به دلیل ناهنجاری فیزیکی در مغز به وجود می‌آید؟ 
پیشرفت‌های عمده‌ای در فناوری تصویربرداری عصبی به عمل آمده که به دانشمندان اجازه می‌دهد تا به مطالعه ساختار و کارکرد مغز موجودات زنده بپردازند. مطالعات زیادی که بر روی افرادی که دارای اسکیزوفرنی هستند صورت گرفته، نشان دهنده ناهنجاری‌هایی در ساختار (برای مثال، بزرگ‌شدگی بطن داخل مغز و اندازه کوچک برخی ناحیه‌های مغز) و کارکرد (برای مثال، کاهش درفعالیت سوخت و ساز در برخی ناحیه‌های مشخص) مغز بوده‌اند. باید تاکید کرد که این ناهنجاری‌ها بسیار جزئی هستند و ویژگی همه کسانی که اسکیزوفرنی دارند نمی‌باشند و تنها در کسانی که این بیماری را دارند نیز رخ نمی‌دهند.

مطالعات میکروسکوپی بافت مغز پس از مرگ نیز نشانگر تغییرات اندک در توزیع یا تعداد سلول‌های مغزی در افرادی که اسکیزوفرنی داشته‌اند بوده است. به نظر می‌رسد که بسیاری از (امّا احتمالاً نه همه) این تغییرات، پیش از بیمار شدن فرد وجود داشته است و اسکیزوفرنی شاید تا حدی، اختلال در رشد مغز باشد.

زیست عصب‌شناسان دریافته‌اند که اسکیزوفرنی احتمالاً نوعی اختلال رشد است که حاصل تشکیل پیوندهای نامناسب توسط نورون‌ها در خلال رشد جنینی می‌باشد. این خطاها احتمالاً تا دوره بلوغ به صورت نهفته و غیرفعال باقی می‌مانند و در این دوره حساس که تغییرات در مغز به صورت طبیعی اتفاق می‌افتد باعث می‌شوند که تعامل بین نورون‌ها از طریق پیوندها و اتصالات نادرست و معیوب صورت گیرد. پژوهش‌ها بر روی تعیین عوامل جنینی که باعث چنین اختلالاتی می‌شود تمرکز دارد.

در یک مطالعه دیگر، پژوهشگران با استفاده از روش‌های تصویربرداری از مغز به شواهدی دست یافته‌اند مبنی بر این که برخی تغییرات اولیه زیست شیمیایی پیش از بروز نشانگان بیماری وجود دارد و سرگرم آزمایش مدارهای عصبی که به احتمال زیاد در تولید این نشانگان دخالت دارند می‌باشند. در همین حال، دانشمندانی که در سطح مولکولی کار می‌کنند، در حال کشف علل ژنتیک ناهنجاری‌ها در رشد مغز و در سیستم‌های انتقال دهنده‌های عصبی که کارکرد مغز را تنظیم می‌کنند می‌باشند.

سابق بر این بر نقش رفتار والدین در ایجاد اسکیزوفرنیا بیشتر تاکید می شد اما به تدریج مشخص شده است که این مورد اثری در این امر ندارد. اسکیزوفرنیا بیشتر یک سندروم است و بیشتر عوامل بیولوژیک و مغزی در ایجادش دخالت دارند تا عوامل روانی و رفتاری.تاریخچه : 

تاریخچه درمانهای جسمی در اسکیزوفرنی به دو دوره تقسیم می شود و کلرپرومازین ( اولین داروی آنتی سایکوتیک یا ضدروان‌پریشی مؤثر ) حدواسط این دوره ها است. { به داروهائی که اثر ضد اسکیزوفرنی دارند انتی سایکوتیک میگویند .} قبل از تولید داروهای ضدروان‌پریشی در اوایل 1950 درمانهای چندی برای بیماران انجام می شد. طی اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 به اسکیزوفرنی به عنوان بیماری نگاه می شد که سیر بدتر شونده اجتناب ناپذیری به سمت زوال عقل داشت و در نتیجه بیماران بطور مکرر و برای مدتهای طولانی بستری می شدند. درمانهای جسمی برای کنترل شدیدترین علایم اختلال وایجاد امنیت بیمارستانها به کار گرفته می شد.

آرامبخشها مثل برومید و باربیتورات جهت کنترل بی قراری و از درمانهای فیزیکی مثل هیدروتراپی و بسته های کاغذی مرطوب بدلیل اثر آرام کننده آنها استفاده می شد. در اوایل 1920 ، خواب درمانی به کمک باربیتوراتها ابداع شد. بیماران پس از دوز بیش از حد باربیتوراتها بهبودی نشان می دادند.

در این روش بیمار فقط جهت فعالیتهای ضروری مثل خوردن و بهداشت شخصی بیدار می شد. در 1930 درمان بوسیله کومای انسولین ابداع شد. در این روش دوز انسولین بتدریج افزایش می یافت تا کوما ایجاد می شد. پس از یک ساعت مانیتورینگ ، با تجویز گلوکز ، کوما خاتمه می یافت و بیماران عموماً 20 مرتبه به کوما می رفتند. این درمان که بطور گسترده در درمان روان‌پریشی استفاده می شد ، بیانگر تأثیر نسبی بود.

در 1935 برداشتن لوب پره فرونتال مغز جهت درمان بیماری روانی شدید پیشنهاد شد. درمان بوسیله تشنج پس از مشاهده اینکه بعضی بیماران پس از تشنج بهبودی می یافتند، بکار گرفته شد، ابتدا از کافور و pentylenetetrazol ( metrazol ) جهت ایجاد تشنج استفاده شد ولی سپس تشنج الکتریکی ابداع شد. الکتروشوک یا ETC در بعضی انواع اسکیزوفرنی هنوز هم استفاده می شود.

کشف کلرپرومازین در اوایل 1950 مهمترین نقش را در درمان یک بیماری روانپزشکی داشت. یک جراح در پاریس متوجه شد استفاده از این دارو قبل از جراحی باعث ایجاد حالت غیر معمولی می شود که بیمار نسبت به جراحی کمتر مضطرب به نظر می رسد. این دارو در کاهش توهم ها و هذیانها و برآشفتگی مؤثر بود. این دارو باعث ایجاد عوارض جانبی شبیه پارکینسونیسم می شود.
تیوریدازین ، فلوفنازین ، هالوپریدول و تیوتیکسن پس از تولید کلرپرومازین تولید شدند. کلوزاپین در 1958 کشف شد. معرفی ریسپریدون در 1994، الانزاپین در 1997، زیپراسیدون در 2001، آریپیپرازول در 2002 صورت گرفت.

فازهای درمانی اسکیزوفرنی :
مرحله حاد بیماری با علایم روان‌پریشی ( مثل توهم،افکار غیر منطقی یا هذیان، علائم منفی و...) مشخص می شود و نیاز به توجه بالینی فوری دارد. این علایم ممکن است نمایانگر اولین حمله روان‌پریشی ویا بطور شایعتر عود بیماری در فردی باشد که حمله های مختلف را تجربه کرده است. درمان در این فاز متمرکز بر تخفیف شدیدترین علایم روان‌پریشی است.

پس از فاز حاد که معمولاً 4 تا 8 هفته طول می کشد ، بیماران وارد فاز ثابت شونده می شوند که طی آن علایم حادکنترل شده اند. در صورتیکه درمان قطع شود یا بیمار در معرض استرس باشد خطر عود وجود دارد. در طول این فاز درمان متمرکز بر تحکیم منافع درمانی به کمک درمانهای مشابهی است که در مرحله حاد استفاده می شدند. این فاز ممکن است تا 6 ماه پس از بهبودی علایم حاد طول بکشد.

مرحله سوم فاز پایدار یا نگهدارنده است و آن زمانی است که بیماری در فروکش نسبی است. اهداف این فاز ، پیشگیری عود علائم اسکیزوفرنی و کمک به بیمار جهت ارتقای سطح عملکرد می باشد.     تأثیرگذاری داروهای ضدروان‌پریشی:

تعداد زیادی از شواهد از تأثیر داروهای ضدروان‌پریشی در اسکیزوفرنی حمایت می کنند. بسیاری از این مطالعات در دهه 1960 انجام شد زمانی که این شک وجود داشت که آیا این داروها واقعاً داروهای ضدروان‌پریشیهستند یا تنها آرامبخشهایی با تأثیر بیشتر هستند. تقریباً 70 درصد بیماران تحت درمان با داروهای ضدروان‌پریشی به فروکش رسیدند. از آنجا که علل اسکیزوفرنی هنوز به طور دقیق شناخته نشده است، روش‌های درمانی فعلی هم بر پایه تجربه و هم پژوهش‌های بالینی می‌باشند. این رویکردها براساس قابلیت‌شان در کاهش عوارض اسکیزوفرنی و کاهش احتمال بازگشت (عود) عوارض انتخاب می‌شوند. 

برخی از داروهای موجود برای اسکیزوفرنی عبارتند از:

•  کلرپرومازین (تورازین) 
•  کلوزاپین (کلوزاریل) •  هالوپریدول

• ریسپریدون(ریسپردال) 
•  اولانزاپین (زیپرکسا) 
•  کوتیاپین (سروکل) 
•  آری‌پیپرازول (ابیلیفای)

داروهای ضدروان‌پریشی، نشانه‌های روان‌پریشی اسکیزوفرنی را کاهش می‌دهند و معمولاً باعث می‌شوند که بیمار با کارایی بیشتر و به نحو مناسب‌تری به فعالیت بپردازد. داروهای ضدروان پریشی در حال حاضر بهترین روش درمان برای اسکیزوفرنی هستند امّا آن‌ها این بیماری را «درمان کامل» نمی‌کنند و این اطمینان را به وجود نمی‌آورند که دیگر شرایط بیماری باز نگردد.اغلب کسانی که اسکیزوفرنی دارند، نشانه‌های قابل توجهی از بهبودی را پس از مصرف داروهای ضدروان پریشی نشان داده‌اند. داروهای معروف به داروهای «غیرمتعارف» ضدروان‌پریشی از سال 1990 به بازار عرضه شده‌اند.

• استريوتايپي (کارهای تکراری ونمایش مانند)
• منفي‌کاري
• اوتيسم (در خود ماندگی)
• اختلال بيان‌ گفتاري

اسکیزوفرنی

تعریف کلی اسکیزوفرنی

روان‌گسیختگی،یا اسکیزوفرنی (شیزوفزنی Schizophrenia)، یک بیماری روانی است. علائم آن شامل آشفتگی شخصیتی، توهم و از دست‌دادن شعور می‌باشد. این بیماری اکثراًً در سنین حدود ۱۹ تا ۲۱ سالگی رخ می‌دهد. بیماران تصاویری را می‌بینند و صداها، بوها و مزه‌هایی را احساس می‌کنند که واقعی نیستند. به نظر می‌رسد که این بیماری یک بیماری چندعاملی یا پلی‌ژنیک باشد. با استفاده از داروهایی که برای درمان این بیماران به کار می‌رود، مشخص شده که ازدیاد فعالیت دوپامین (که یکی از نوروترانسمتیرها است) در ایجاد این بیماری نقش دارد. در حال حاضر حدود ۲۴ میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند. الیگو دندروسیت‌ها مهم‌ترین سلول‌های عامل روان‌گسیختگی هستند. درالیگو دندروسیتهای افراد مبتلا به روان‌گسیختگی، حداقل ۱۵ ژن درست عمل نمی‌کند. مشخص شده‌است که ژن رسپتورهای دوپامین D۲ وD۳ (یعنی DRD۲ وDRD۳)و همچنین ژن تیروزین هیدروکسیلاز با روان‌گسیختگی ارتباط دارد. آنزیم تیروزین هیدروکسیلاز، تیروزین را به دی هیدروکسی فنیل آلانین که پیش ساز دوپامین است تبدیل می‌کند. همچنین ژن رسپتورهیستامین H۲، (HRH۲) به‌عنوان یکی از کاندیدهای این بیماری محسوب شده‌است. یکی دیگر از ژنهایی که در رابطه با این بیماری شناسایی شده‌است ژن CHRNA۷ است که زیرواحد آلفا یکی از رسپتورهای اسید نیکوتینیک، را کد می‌کند.ژن کد کننده یکی از رسپتورهای سروتونین(HTR۲A) نیز از دیگر ژنهایی است که با روان‌گسیختگی پیوستگی دارد. بانگاهی به انبوه ژنهای کاندید برای بیماری روان‌گسیختگی، درمی یابیم که اغلب این ژنها، در ارتباط با نوروتراتنسمیترها میباشند. برخی ار این ژنها رسپتورهای نوروترانسمیترها را کد می‌کنند و برخی دیگر در سنتز آنها نقش دارند. اسکیزوزیفرنی ساده: اسکیزوفرنی های ساده دارای هذیان یا توهم اندکی هستند. نشانه ی عمده ی روان پریشی آنان کنار کشیدن مختصر از روابط اجتماعی و شخصی است.آنان علاقه ای به دیگران ندارند و نسبت به ملاک های اجتماعی بی اعتنا هستند. اسکیزوفرنی های ساده ممکن است ولگرد یا بزهکار خفیف شوندسرگردان و ویلان باشند وکارهای عجیب غریبی مانند دزدی انجام دهند.این افراد ظاهرا" نسبت به درد ناراحتی گرسنگی کثیفی خطر و رسوایی بی اعتنا هستند.

---

علائم هشدار دهنده اسكیزوفرنی

توهم و هذیان از عمده‌ترین علائم اسكیزوفرنی است و هر نوع كناره‌گیری اجتماعی و علاقه به تنهایی، میتواند یك علامت هشداری باشد. یك روانپزشك توهم و هذیان را از عمده‌ترین علائم بیماری روانی "اسكیزوفرنی" دانست و گفت: هر نوع كناره‌گیری اجتماعی، افسردگی و علاقه به تنهایی، می تواند یك علامت هشداری باشد.
جعفر عطاری مقدم در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان ایسنا - منطقه زنجان، اسكیزوفرنی یا شیزوفرنی را نوعی اختلال روانپریشی معرفی و اظهار كرد: فرد دچار توهم در این بیماری، معمولاً صداهایی را می‌شنود، صحنه‌هایی را می‌بیند، چیزی‌هایی را لمس و یا بوهایی را استشمام می‌كند كه سایرین قادر به درك آن نمی‌باشند.
وی در خصوص علامت هذیان در اسكیزوفرنی‌ها، گفت: در این حالت فرد به یكسری باورهای غیرمنطقی دست می‌یابد كه به زعم خود آنها را درست می‌پندارد، در حالی كه دیگران آن را نمی‌پذیرند. نظیر احساس سوء قصد به جان وی از جانب دیگران.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشكی زنجان، علائم بیماری اسكیزوفرنی را مزمن و طولانی دانست و تصریح كرد: این علائم بر عملكرد فرد در زندگی روزمره‌اش تاثیر گذاشته و می‌تواند اعمال وی را در هر حوزه از زندگی‌اش مختل كند.
عطاری مقدم اسكیزوفرنی یا شیزوفرنی را همانند اكثر اختلالات روانپریشی چند عاملی عنوان كرد و گفت: ژنتیك و وراثت، فاكتورهای مهمی در ابتلا به این بیماری می‌باشند.
وی وجود عوامل محیطی نظیر محرومیت‌های اجتماعی و اقتصادی را در كنار استعداد ژنتیكی در بروز اسكیزوفرنی موثر ارزیابی و اظهار كرد: عواملی نظیر ضربه‌ها و ترومای زمان زایمان، عفونت‌های دوران بارداری، عفونت‌ها و مشكلات ایمنی دوران كودكی می‌تواند استعداد ژنتیكی فرد را در راستای ابتلا به این بیماری تقویت نماید.
این متخصص اعصاب و روان، شایعترین سنین ابتلا به شیزوفرنی را اواخر نوجوانی و شروع جوانی دانست و ابراز كرد: این بیماری در تمام طبقات اجتماعی و اقتصادی جامعه دیده می‌شود. اما گاهی در سطوح پایین‌تر به دلیل برخی محرومیت‌ها شیوع بیشتری دارد.
عطاری مقدم طول دوره درمان در اسكیزوفرنی‌ها را بسته به زمان مراجعه در هر مرحله از بیماری، متفاوت عنوان كرد و افزود: در صورت تشخیص این بیماری، درمان دارویی آغاز و در طول درمان دارویی از رفتار درمانی، شناخت درمانی و كار درمانی نیز بهره گرفته میشود.
وی با تاكید بر اینكه فرد اسكیزوفرنی محكوم به اختلال كاركرد تا پایان عمر نمی‌باشد، گفت: پزشك با آغاز درمان به مرور ضمن بهبود فرد، میزان داروها را كاهش داده و در مواردی حذف می‌نماید.
این پزشك متخصص با اشاره به اینكه این بیماری مزمن بوده و مراجعه دیرهنگام به روانپزشك احتمال بهبودی را كاهش می‌دهد، توصیه كرد: به محض مشاهده هر گونه اختلال روانی غیرمعمول در رفتارهای نوجوانان، وی را نزد روانپزشك ببرید.
این روانپزشك با یادآوری اینكه این گونه اختلالات مزمن روانپریشانه، حدود كمتر از یك درصد كل اختلالات روانپزشكی را دربرمی‌گیرد، ابراز كرد: گاهی در صورت وجود این گونه اختلالات در یك فرد، به دلیل انگ اجتماعی موجود در خصوص چنین بیماری‌هایی، خود فرد یا خانواده وی آن را مورد توجه قرار داده و از مراجعه به پزشك خودداری می‌كنند.
عطاری مقدم با اشاره به فعالیت انجمن‌ احبا (انجمن حمایت از بیماران اسكیزوفرنی) در تهران، گفت: خانواده‌های بیماران از طریق برقراری ارتباط با این انجمن و مراجعه كنندگان به آن، از تجربیات سایر خانواده‌ها بهره بگیرند.
وی افزود: از آنجایی كه بیماران اسكیزوفرنی، بار اقتصادی و اجتماعی سنگینی بر دوش فرد، خانواده و جامعه تحمیل می‌نمایند، با حمایت از این بیماران میتوان به بهبودی و بازگشت آنها به دامن خانواده و جامعه كمك نمود.
این پزشك متخصص خاطرنشان ساخت: مستندات علمی نشان میدهد پرخاشگری در اسكیزوفرنی‌‌ها بسیار نادر بوده و بیشتر از افراد عادی نیست.

---

شبكه‌هاي عصبي در اسكيزوفرني - جنون جواني

با پيشرفت و توسعه روشهاي با كيفيت MRI ، شناخت ما نسبت به تغييرات ساختار مغز در بيماران مبتلا به نارسايهاي رواني بهبود يافته است. در بيماران مبتلا به شيزوفرني (اسكيزوفرني يا جنون جواني)، كاهش حجم ماده خاكستري بخشهاي غشائي و غشاي فرعي مغز بطور مكرر مشاهده شده است. در اين شماره مجله، دو مقاله در اين مبحث به تقويت اين نظريه مي‌پردازند كه شيزوفرني در بردارنده يكسري موارد غير عادي در شبكه‌هاي غشايي و غشاي فرعي است. اليسون رايت فرا تحليلي را در زمينه مطالعات MRI ارائه مي‌كند كه نشانگر الگوهاي مختلف در تغييرات ساختاري در شيزوفرني ابتدايي و مزمن است. با پذيرش تكنيكي كه به منظور گردآوري اطلاعات از مطالعات MRI عملي ايجاد شده، مولفان به ارزيابي تفاوتهاي گروهي در مناطق خاص مغز در رابطه با يك سيستم مختصات سه بعدي پرداختند. نتيجه اين پذيرش كه تحت عنوان تخمين احتمال آناتوميك شناخته مي‌شود به شكل‌گيري رويكردهاي احتمالي در محاسبات آناتومي عصبي كمك مي‌كند. به گفته اليسون رايت، در بيماراني كه در مرحله نخست بيماري شيزوفرني قرار دارند حجم ماده خاكستري هپپوكامپوس، هسته دم دار، تالاموس (هسته نيمه خلفي)، انسولا، شكنج كمربندي قدامي مغز، شكنج پيشين تحتاني و مخچه كاهش يافته هستند. تغييرات غشاء فرعي در بيماراني كه به شيزوفرني مزمن دچار بودند، يكسان بود، اما تغييرات غشايي بسيار وسيع‌تر مشاهده گرديد.

نتايج مطالعات فرايدمن كه وسيع‌ترين مطالعات انجام شده در خصوص بررسي FA در بيماران شيزوفرني مرحله نخست و مزمن بوده است، نشان مي‌دهد كه يكسري تفاسير چالش‌زا وجود دارند. بر اين مبنا، امكان اختلالات ماده سفيد پاتولوژيك وجود دارد اما با استفاده از روشهاي تصويربرداري موجود، يافتن آنها بسيار دشوار است. در ضمن تغييرات ماده سفيد با پيشرفت روند بيماري شيزوفرني ممكن است افزايش يابد.

با در كنار گذاشتن اين دو نتايج مي‌توان به قطعيت اين فرضيه نزديك‌تر شد كه شيزوفرني در برگيرنده نارسايي‌هايي در شكبه‌هاي ناحيه‌هاي مختلف مغز است. همچنين مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه چنين نارسايي‌هايي مي‌توانند در برخي بيماران روند صعودي داشته باشند. چنانچه فرضيه پيشرفت در مطالعات آينده مورد تاييد قرار گيرد ما مي‌بايست تلاشهاي خود را بر روي اين نارسايي بالقوه ناتوان كننده دو چندان كنيم.

---

اسکیزوفرنی و اقدام به خودکشی
خودکشی یکی از خطرات جدی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی است. برای افرادی که اقدام به خودکشی می کنند یا دیگران را به آن عمل تهدید می کنند، حتماً باید به دنبال مشاورات تخصصی بود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به کل اجتماع به میزان بسیار بیشتری ارتکاب به خودکشی می نمایند. به طور تقریبی، 10 درصد از افراد اسکیزوفرنی (به ویژه مردان جوان) دست به خودکشی می زنند. متاسفانه، پیشبینی این عمل در این بیماران بسیار دشوار است.

---

هورمون استروژن و مقابله با بیماری اسکیزوفرنی

بسیاری از زنان برای جلوگیری از عوارض یائسگی هورمون استروژن مصرف می کنند. مصرف این هورمون نوسانات خلقی و پوکی استخوان ناشی از یائسگی را بهبود می بخشد. اما مطالعه جدیدی نشان داده است این هورمون علاوه بر این خاصیت ها دارای خواص آنتی سایکوتیک است و فرد را در برابر اسکیزوفرنی محافظت می کند. بنابر نتایج این تحقیق هورمون درمانی می تواند برای از بین بردن عوارض رفتاری اسکیزوفرنی در زنان مورد استفاده قرار گیرد.

---

دنياي اسكيزوفرن‌ها چه دنيايي است؟
بيمار اسكيزوفرنيك در آن واحد در دو جهان زندگي مي‌كند، يكي جهان تخيلي و تصوري خويش كه بر مبناي توهم‌ها و هذيان‌ها و نيازهاي روان‌شناختي او شكل گرفته است و ديگري جهان راستين بيروني است كه براي رفع نيازهاي فيزيولوژيك خويش به آن احتياج دارد و ارتباط بين اين دو جهان به وسيله سازوكارهاي دفاعي رواني انكار، واكنش‌سازي و فرافكني برقرار مي‌شود.
هذيان، توهم، اختلال جريان فكر، رفتارهاي نابه‌هنجار و حالات بدني عجيب و گاهي نشانه‌هاي منفي از جمله فقدان احساس لذت، فقدان اراده، سكوت و گوشه‌گيري علايم اين بيماري را تشكيل مي‌دهد. گاهي بيمار خود را مورد تعقيب و آزار افراد يا سازمان‌هايي مي‌پندارد (هذيان‌گزند) و يا ممكن است خود را يك فرد بسيار مهم، رجل سياسي، مخترع و هنرمند بينگارد (هذيان بزرگ‌منشي). گاهي صداهاي توهمي به او دستورهايي مي‌دهند (كه خيلي اوقات مجبور است اطاعت كند و در نتيجه با دستگاه قضايي كيفري درگير مي‌شود) و گاهي صداهاي چند نفر را مي‌شنود كه در مورد او حرف مي‌زنند. گفتار بيمار خيلي اوقات نامفهوم مي‌شود. خودكشي از عوارض ناخوشايند اين بيماري است. پنجاه درصد بيماران (در صورت عدم درمان مناسب) اقدام به خودكشي مي‌كنند و 10 درصد آنان سرانجام در اثر خودكشي از دنيا مي‌روند.
اسكيزوفرني در چه سني بروز مي‌كند؟
اسكيزوفرنيا اغلب از دوران نوجواني و ابتداي جواني شروع مي‌شود و فرد را در بارورترين سال‌هاي زندگي مبتلا مي‌كند و نيز مانع از تحصيل، ازدواج، اشتغال و آموزش مهارت‌هاي اجتماعي مي‌شود. ميزان بروز سالانه اسكيزوفرنيا سه در ده هزار و ميزان شيوع نقطه‌اي آن در حدود چهار در هزار مي‌باشد. يعني در ايران سالانه بيست هزار نوجوان و جوان به اين بيماري مبتلا مي‌شوند و هم‌اكنون بيش از 250هزار نفر از جمعيت ايران مبتلا به اسكيزوفرنيا هستند. حدود يك‌پنجم بيماران در هر لحظه نياز به بستري در بيمارستان دارند. با اين تفاصيل تصديق خواهيد كرد كه اسكيزوفرنيا يكي از عمده‌ترين معضلات سيستم بهداشتي كشور است.
چه نكات اميدبخشي درباره اين بيماري مي‌توانيد بفرماييد؟
تا حدود 70 سال پيش هيچ درمان موثري براي بيماري موجود نبود. كرپلين روان‌پزشك برجسته آلماني حدود يك قرن پيش در بررسي طولاني‌مدت و دقيق بيش از هزار بيمار اسكيزوفرنيك، 4 درصد سرانجام خوب، 13 درصد سرانجام متوسط و 83 درصد سرانجام بد را مشاهده كرد. به اين معني كه 83 درصد بيماران او سرانجام دچار زوال شخصيت شدند. امروز با توجه به وجود داروهاي موثر ضد روان‌پريشي، 25 درصد بيماران سرانجام خوب، 50 درصد سرانجام متوسط و فقط 25 درصد سرانجام نامناسب دارند. بخشي از اين پيشرفت نيز به امكانات تشخيصي بهتر و سريع‌تر ارتباط دارد.
درمان اسكيزوفرني را از چه زماني آغاز كنيم؟
برحسب پژوهش‌هاي متعدد، هرچه درمان بيماران روان‌پريشي سريع‌تر آغاز شود، امكان بهبود كامل آنان بيشتر مي‌شود و درمان زودهنگام با سرانجام مناسب‌تر براي بيماران مرتبط است. در اين مورد به كتاب كلاسيك «آي‌چين»، «ميهمان» و «موري» تحت عنوان «روان‌پريشي نوبت اول» در سال 1999 اشاره مي‌كنم. ضمن آنكه پژوهش‌هايي هم كه در ايران انجام شده است اين امر را تاييد مي‌كند. از جمله پايان‌نامه دكتر فرشيد فخاريان، از دستياران روان‌پزشكي كه در سال 1379 عوامل موثر بر طول مدت بستري بيماران رواني در مركز روان‌پزشكي رازي را بررسي كرده است. تشخيص و درمان سريع از عوارضي نظير انزواي اجتماعي و خودكشي و سوءمصرف و وابستگي به مواد و رفتارهاي كيفري نيز مي‌كاهد. اگر حمله حاد اسكيزوفرنيا سريع تشخيص داده شود و به فوريت درمان گردد از مرگ ياخته‌هاي مغزي جلوگيري مي‌گردد. هرچه تشخيص و درمان به تعويق بيفتد، مرگ ياخته‌هاي مغزي موجب بي‌تاثير شدن درمان دارويي خواهد شد. اين موضوعات را به صورت دقيق و با ذكر منابع و پژوهش‌هاي داخلي و بين‌المللي از سال 1369 تاكنون در چند مقاله در مجلات پزشكي آورده‌ام كه علاقه‌مندان مي‌توانند به مقاله‌اي تحت عنوان «توان‌بخشي اسكيزوفرنيا در انتها يا از آغاز» كه در شماره 23 زمستان 1384 فصلنامه عملي پژوهشي توان‌بخشي چاپ شده است، مراجعه فرمايند.
اما آنچه مايه تاسف است اينكه هنوز حتي در بهترين شرايط در كشورهاي پيشرفته صنعتي هم به طور متوسط زماني كه بيمار اسكيزوفرنيك براي اولين بار به روان‌پزشك مراجعه مي‌‌كند دو سال از بيماري او گذشته است!
دلايل اين امر متعدد است. از جمله ناآشنايي عموم مردم با اسكيزوفرنيا و نشانه‌هاي آغازين آن، آگاهي اندك پزشكان غير روان‌پزشك از اسكيزوفرنيا و درمان آن، كافي نبودن تعداد روان‌پزشك و امكانات درماني سرپايي و بستري براي بيماران روان‌پريش. اما گاهي ديده مي‌شود بيماري سريع تشخيص داده شده است و درمان مناسب هم تجويز شده است ليكن بيمار و خانواده از مصرف دارو اجتناب مي‌كنند و بيماري را كه مي‌توانست به احتمال زياد با مصرف دارو بهبود كامل يابد با دستان خود به سراشيبي زوال شخصيت سوق مي‌دهند و زماني به ضرورت درمان پي مي‌برند كه ديگر داروها تاثير چنداني ندارد.
خيلي‌ها نيز از داروهاي اعصاب و روان مي‌ترسند و آنها را مصرف نمي‌كنند!
تبليغات غيرموجهي كه در مورد عدم مصرف دارو در كشور ما صورت گرفته است و مي‌گيرد باعث محروم ماندن صدها هزار بيمار از درمان مناسب و عوارضي از قبيل زوال شخصيت، فقدان كاركرد تحصيلي و خانوادگي، اجتماعي و شغلي،اعتياد (به صورت خود‌درماني) ،خودكشي و ديگركشي مي‌شود. گاهي هم ناآگاهي خانواده بيمار اسكيزوفرنيك از ضرورت و فايده درمان دارويي با تخطي از قوانين از سوي برخي افراد همراه مي‌شود و فاجعه به بار مي‌آورد كه نمونه آن «شش ماه مشاوره و روان‌درماني» براي بيمار اسكيزوفرنيك حاد توسط «فرد غيرپزشك» بوده است كه سرانجام به علت وخامت حال بيمار، اين درمانگر محترم رضايت داده بود كه بيمار بخت برگشته را نزد روان‌پزشك ببرند. اينكه چه فرصت طلايي از دست رفت و چه عوارض و عواقبي براي بيمار و خانواده او به بار آمد، بماند. با توجه به اين دلايل است كه ما روان‌پزشكان به آموزش عموم مردم از طريق رسانه‌هاي گروهي اهتمام مي‌كنيم و تاكيد داريم كه به آموزش روان‌‌پزشكي در دوره باليني پزشكي بهاي بيشتر داده شود و امكانات آموزش تخصصي روان‌پزشكي افزايش يابد، به نحوي كه تعداد روان‌پزشكان اگر هم به حد آرماني يازده هزار نفر براي جمعيت كنوني ايران نرسد، دست كم به ميزان چشم‌گير از عدد هزار و دويست نفر فعلي با شتاب بيشتري بالا برود تا به گروه عظيم پزشكاني كه مشتاق ورود به تخصص روان‌پزشكي هستند نيز پاسخ مثبتي داده شود.

---

چربی امگا- 3 باعث بهبود افسردگی و اسکیزوفرنی می شود

طی بررسی انجام شده در شهر لندن، محققین دریافتند که نسبت اسیدهای چرب در غشاهای سلول در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی1 ( نوعی اختلال روانی ) غیر طبیعی است که در اثر دریافت اسیدهای چرب امگا 3  این حالت بهبود بخشید. مطالعات دیگر حاکی از آن است که افسردگی  ممکن است در اثر کمبود اسیدهای چرب امگا 3 به وجود آید. این اسیدهای چرب در آجیل، دانه ها، غلات سبوس دار، حبوبات و انواع ماهی های چرب مثل ساردین ، قزل آلا، شاه ماهی و قباد یافت می شوند.

بسیاری از روان پزشکان برای درمان افسردگی از داروهایی استفاده می کنند که سطح سروتونین2 مغز را افزایش می دهند. در حال حاضر مشخص شده که کمبود اسید چرب امگا 3 در رژیم غذایی ممکن است میزان سروتونین مغز را کاهش دهد که می تواند منجر به افسردگی شود.

مطالعات نشان می دهد که بروز افسردگی با سطح پایین اسیدهای چرب امگا 3 موجود در غشای گلبول های قرمز خون و دریافت کم اسیدهای چرب امگا 3 ارتباط دارد ، زیرا در اثر کاهش سطح اسیدهای چرب امگا 3، نسبت اسیدهای چرب امگا 6 به اسیدهای چرب امگا 3 بالا می رود که این خود منجر به افسردگی شدید می شود.

بروز افسردگی در میان مردم کشور نیوزلند 6 برابر مردم ژاپنی است که این ممکن است به دریافت اسیدهای چرب امگا 3  موجود در رژیم غذایی برگردد، چون مردم ژاپن ماهی های حاوی اسیدهای چرب امگا 3 را زیاد مصرف می کنند. افسردگی بعد از زایمان امری طبیعی در میان زنان می باشد. بنابراین در طول دوران حاملگی بایستی منابع غذایی اسیدهای چرب امگا 3 به میزان زیادی مصرف شوند. در زنانی که میزان اسیدهای چرب امگا 3  خون آنها بسیار پایین است، احتمال ابتلا به افسردگی حاملگی بیشتر است.

افسردگی امکان حمله قلبی را در افراد بیشتر می کند. بنابراین ارتباط بین افسردگی و اسکیزوفرنی با حملات قلبی ممکن است به دلیل پایین بودن مقدار اسیدهای چرب امگا 3 در این افراد باشد.

اگر این یافته ها توسط بررسی های بیشتر تایید شوند، شاید از طریق مصرف مقادیر زیاد آجیل، دانه ها، حبوبات، غلات سبوس دار و انواع ماهی بتوان از بروز برخی موارد افسردگی جلوگیری کرد و یا حتی برخی از آنها را درمان کرد.

پی نوشت :

1- اسکیزوفرنی ( schizophrenia ) : نوعی اختلال روانی که فرد قابلیت تمیز دادن بین افکار، ایده ها و تصورات خودش و واقعیت را ندارد. اسکیزوفرنی اختلال فکر و خُلق ناآرام است. این اختلال به صورت دشواری در حفظ و تمرکز و تشکیل مفاهیم آشکار می گردد. این اختلال می تواند به برداشت ها و عقاید غلط ، به مشکلات عظیم در درک واقعیت و به مشکلاب مشابه در زبان و ابراز هیجانی بینجامد. از جمله عوارض این بیماری این است که فرد ممکن است صداهایی را بشنود یا ممکن است فکرکند که افراد دیگر می توانند فکر او را خوانده و یا افکار او را کنترل کنند.

2- سروتونین ( serotonin ) : یک ماده شیمیایی موجود در مغز ( ناقل عصبی ) که اعمال مختلفی را در بدن انجام می دهد؛ از جمله افزایش خواب ، تنگ شدن رگ ها و کاهش اشتها.

---

 ظاهر و رفتار:

بعضی از آنها روابط اجتماعی خوبی ندارند ؛ اشتغال فکری دارند ؛ کنره گیری می کنند یا رفتارهای عجیب از خود نشان می دهند ، و برخی بدون هیچ دلیل خاصی می خندند یا در برابر آنچه رخ داده ، گنگ و بی تفاوت به نظر میرسند. برخی دیگر ناآرام و شلوغ هستند و تغییراتت ناگهانی در خلق و خو و رفتارشان مشاهده می شود. بعضی دیگر از این بیماران ؛ خود را از جمع دیگران کنار می کشند ؛ بیشتر وقت خود را به تنهایی در اتاق می گذرانند ، بی حرکت روی تخت دراز می کشند و به فکر فرو می روند.

ناهنجاری های خلقی :ناهنجاری های خلقی رایج در این افراد سه نوع اصلی است :
»»» تغییر خلق ، مانند افسردگی ، اضطراب ، تحریک پذیری ، و سرخوشی.
»»» کاهش در تغییرات عادی خلق که افت هیجانی یا بی تفاوتی نامیده می شود ، یعنی بیمار مبتلا به این اختلال ممکن است به دلیل عدم تغییر خلق، متفاوت از دیگران به نظر برسد.
»»» هیجانی که با شرایط همخوان نیست، یعنی ناهمخوانی عاطفه. برای مثال فرد اسکیزوفرنی ممکن است با حرف زدن از فوت مادرش ؛ بخندد ...!تکلم :اختلال در تکلم ممکن است بازتاب اختلال فکر باشد. در مراحل اولیه ؛ بیمار آنقدر مبهم حرف می زند که مشکل می توان منظور و معنی حرف او را فهمید. عده ای دیگر ، خود را با افکار مبهم و مرموز و شبه علمی مشغول می کنند و بعضی دچار فقدان پیوند میان افکار هستند.
ارتباط بین افکار ممکن است غیرمنطقی باشد یا آنکه افکار ؛ محتوای عجیبی داشته باشد.
ممکن است در جریان تفکر ؛ اختلال وجود داشته باشد ، مانند فشار افکار یا انسداد فکری

توهمات :افراد مبتلا به اسکیزوفرنی هاد دچار توهمات شنوایی ، بویایی و بینایی می شوند. رایج ترین توهم ، توهم شنوایی است که در آن بیمار صداهایی می شنود که دیگران قادر به شنیدن آنها نیستند. این صر و صداها بیشتر به صورت صداهای شلوغ و یا موسیقی شنیده می شود. در بعضی افراد صداها ممکن است با بیمار مکالمه داشته باشند ( صداهای صحبت کردن ) و به او دستور دهد ، یا در مورد اعمال و رفتار بیمار ؛ به او نظر دهد. و حتی د برخی مواقع بیمار به این دستورها عمل می کند. و این ؛ خطرناک ترین مسئله است.هذیان ها :در اسکیزوفرنی ، هذیان ها بسیار رایج هستند. بعضی از این هذیان ها که بسیار رایج هستند عبارتند از :
»»» هذیانهای گزند وآسیب : مختص بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی هاد نیست.
»»» هذیانهای انتساب : در بیماران اسکیزوفرنی زیاد رایج نیست اما ارزش تشخیصی بالایی دارند.
»»» هذیان کنترل : احساس کنترل شدن توسط یک رادار ، فرستند ، ******* جاسوسی و ...
»»» هذیان کاشته شدن فکر : اعتقاد بیمار به اینکه افکار خاصی در سرش گذاشته اند یا افکارش را از ذهنش خارج کرده اند یا افکارش منتشر شده است.

جهت یابی :
در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی ، جهت یابی عادی است.توجه و تمرکز :در این بیماران ، توجه و تمرکز معمولا آسیب می بیند و ممکن است در حافظه نیز مشکل داشته باشند.

بینش :اغلب مختل است. اکثر بیماران نمی پذیرند که تجربه هایشان مربوط به یک بیماری روانی و ناشی از آن است و اغلب ؛ نشانه ها را به اعمال شخصی بدخواه نسبت می دهند. در اکثر این بیماران ، سطح افکار با تحصیلات همخوانی ندارد و افکار و آنها عقاید خاص خود را دارند.
علل                

علت‌ واقعی‌ آن‌ مشخص‌ نشده‌ است‌. به‌نظر می‌رسد عوامل‌ ارثی‌ در آن‌ نقش‌ داشته‌ باشند؛ عوامل‌ محیطی‌ نیز ممکن‌ است‌ در ایجاد آن‌ دخیل‌ باشند.

اسکیزوفرنی و اقدام به خودکشی

خودکشی یکی از خطرات جدی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی است. برای افرادی که اقدام به خودکشی می کنند یا دیگران را به آن عمل تهدید می کنند، حتماً باید به دنبال مشاورات تخصصی بود. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به کل اجتماع به میزان بسیار بیشتری ارتکاب به خودکشی می نمایند. به طور تقریبی، 10 درصد از افراد اسکیزوفرنی (به ویژه مردان جوان) دست به خودکشی می زنند. متاسفانه، پیشبینی این عمل در این بیماران بسیار دشوار است

---

مبتلايان به بيماري اسکيزوفرني به علت ويژگي هاي خاص ژني کمتر به سرطان مبتلا مي شوند.
به نوشته پايگاه اينترنتي يورک الرت بررسي هاي جديد محققان نشان مي دهد ريشه اين پديده را بايد در ماده وراثتي افراد مبتلا به اسکيزوفرني جستجو کرد زيرا اين افراد داراي انواعي از ژن ها هستند که آنها را در برابر ابتلا به سرطان محافظت مي کند. البته عدم ابتلا به سرطان در همه بيماران مبتلا به اسکيزوفرني به يک اندازه نيست و تنوع زيادي از نظر شدت ابتلا به سرطان در بيماران مختلف اسکيزوفرني ديده مي شود.

رشد مغزی درکودکان

کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی رشد مغزی کندتری دارند

کودکان مکودکان مبتلا به اسکيزوفرني رشد مغزي کندتري نسبت به ديگر کودکان دارند.
به گزارش پايگاه اينترنتي بلومبرگ ، محققان دريافتند ، رشد بخش سفيد مغز کودکان مبتلا به اسکيزوفرني سالانه يک و سه دهم درصد است و اين در حالي است که رشد اين بخش مغز در کودکان سالم و طبيعي سالانه دو و شش دهم درصد است. سلولهاي عصبي بخش سفيد مغز مسئول ارسال پيام در مغز هستند.
دانشمندان پيشتر گفته بودند رشد بخش خاکستري مغز که مسئول پردازش علائم و اطلاعات است در کودکان مبتلا به اسکيزوفرني رشد کندتري نسبت به کودکان سالم و طبيعي دارد.
دانشمندان با اسکن مغز دوازده کودک مبتلا به اسکيزوفرني و بررسي انها با اسکن مغز کودکان سالم طي مدت پنج سال دريافتند ، رشد نيمه راست مغز که اطلاعات بصري و حسي را کنترل مي کند در کودکان مبتلا به اسکيزوفرني همچنين کندتر از ديگر کودکان است.
به گفته محققان ، با وجود انکه بيماري اسکيزوفرني در کودکان تقريبا نادر است اما در صورت بروز اين بيماري در کودکان زير سيزده سال ، بيماري به صورت جدي تر بروز خواهد کرد.

اسکیزوفرنی (Schizophrenia)

تعریف کلی اسکیزوفرنی

روان‌گسیختگی، یا اسکیزوفرنی (شیزوفزنی Schizophrenia)، یک بیماری روانی است. علائم آن شامل آشفتگی شخصیتی، توهم و از دست‌دادن شعور می‌باشد. این بیماری اکثراًً در سنین حدود ۱۹ تا ۲۱ سالگی رخ می‌دهد. بیماران تصاویری را می‌بینند و صداها، بوها و مزه‌هایی را احساس می‌کنند که واقعی نیستند. به نظر می‌رسد که این بیماری یک بیماری چندعاملی یا پلی‌ژنیک باشد. با استفاده از داروهایی که برای درمان این بیماران به کار می‌رود، مشخص شده که ازدیاد فعالیت دوپامین (که یکی از نوروترانسمتیرها است) در ایجاد این بیماری نقش دارد. در حال حاضر حدود ۲۴ میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند. الیگو دندروسیت‌ها مهم‌ترین سلول‌های عامل روان‌گسیختگی هستند. درالیگو دندروسیتهای افراد مبتلا به روان‌گسیختگی، حداقل ۱۵ ژن درست عمل نمی‌کند. مشخص شده‌است که ژن رسپتورهای دوپامین D۲ وD۳ (یعنی DRD۲ وDRD۳) و همچنین ژن تیروزین هیدروکسیلاز با روان‌گسیختگی ارتباط دارد. آنزیم تیروزین هیدروکسیلاز، تیروزین را به دی هیدروکسی فنیل آلانین که پیش ساز دوپامین است تبدیل می‌کند. همچنین ژن رسپتورهیستامین H۲، (HRH۲) به‌عنوان یکی از کاندیدهای این بیماری محسوب شده‌است. یکی دیگر از ژنهایی که در رابطه با این بیماری شناسایی شده‌است ژن CHRNA۷ است که زیرواحد آلفا یکی از رسپتورهای اسید نیکوتینیک، را کد می‌کند.ژن کد کننده یکی از رسپتورهای سروتونین(HTR۲A) نیز از دیگر ژنهایی است که با روان‌گسیختگی پیوستگی دارد. بانگاهی به انبوه ژنهای کاندید برای بیماری روان‌گسیختگی، درمی یابیم که اغلب این ژنها، در ارتباط با نوروتراتنسمیترها میباشند. برخی ار این ژنها رسپتورهای نوروترانسمیترها را کد می‌کنند و برخی دیگر در سنتز آنها نقش دارند.

|سکیزوزیفرنی ساده: اسکیزوفرنی های ساده دارای هذیان یا توهم اندکی هستند. نشانه ی عمده ی روان پریشی آنان کنار کشیدن مختصر از روابط اجتماعی و شخصی است.آنان علاقه ای به دیگران ندارند و نسبت به ملاک های اجتماعی بی اعتنا هستند. اسکیزوفرنی های ساده ممکن است ولگرد یا بزهکار خفیف شوندسرگردان و ویلان باشند وکارهای عجیب غریبی مانند دزدی انجام دهند.این افراد ظاهرا" نسبت به درد ناراحتی گرسنگی کثیفی خطر و رسوایی بی اعتنا هستند.