درست است كه هزينه مراجعه به مشاور در مقايسه با درآمد بسياري از ما بالاست اما وقتي براي ادامه مسير زندگي اين قدر از نظر روحي – رواني خسته و افسرده ايم كه توان برداشتن حتي يك قدم ديگر را نداريم، چه كنيم؟ در اين شرايط كمك گرفتن از مشاور، روان شناس و روانپزشك كار عجيب و شيكي نيست كه بابت هزينه آن خودمان را سرزنش كنيم يا به دليل هزينه بالاي آن از مراجعه به مشاور امتناع كنيم. متاسفانه در كشور ما برخلاف بسياري از كشورهاي جهان، اين هزينه ها لوكس و تجملي به نظر مي رسد و به همين دليل بسياري از مردم ما (به ويژه زوج هاي جوان) با وجود مشكلات فراوان به مراكز مشاوره مراجعه نمي كنند. اما فراموش نكنيم اگر هزينه كردن بتواند مشكلات زندگي مشترك مان را برطرف كند بايد با كاستن از مخارج غيرضروري هزينه مراجعه به مشاور را تأمين كنيم. مشاور بر اساس اطلاعات و داده هاي ما راهكارهاي رفع مشكل را ارائه ميكند. پس ترس از شكست مجدد، ناكارآمدي راهكارهاي مشاور،‌ترس و اضطرابي بي دليل است. براي آن كه پس از مراجعه به مشاور بهترين نتيجه را بگيريم،‌2 نكته را از ياد نبريم:

1)      مراجعه به مشاور باعث سلب آرامش و آسايش و دخالت در زندگي ما نمي شود بلكه به زندگي و رفتارهاي نادرست ما جهت مي دهد و آنها را اصلاح مي كند.

2)      شكست مجدد پس از مراجعه به مشاور زماني رخ مي دهد كه مشكلات را به درستي با مشاور در ميان نگذاريم. اطلاعات نادرست ما مشاور را سردرگم مي كند. بدون ترس و خجالت همه آنچه را كه بايد بازگو كنيم. با مشاور در ميان بگذاريم.

لازم است تا به محض قرار گرفتن در هر يك از اين شرايط در اولين فرصت از مشاور كمك بگيريم:

-         تصميم به آغاز زندگي مشترك؛ حتي اگر هيچ مشكل خاصي احساس نمي كنيم

-         در سال هاي نخست ازدواج 5 تا 8 سال اول زندگي حساس ترين دوره زندگي مشترك است

-         تولد نوزاد يا تصميم به انتخاب كودكي به عنوان فرزند خوانده

-         پذيرش نقش پدر يا مادر خواندگي

-         نازايي زن يا مرد

-         ابتلا به بيماريهاي حاد و خاص اعم از جسمي يا روحي و رواني

-         شروع دوران يائسگي

-         خيانت يا ترك زندگي مشترك يكي از طرفين به هر دليل

-         جدايي اعم از جدايي قانوني يا جدايي عاطفي(طلاق عاطفي)

-         مشكلات اقتصادي؛ به ويژه اگر تاثير شديدي بر روند عادي زندگي گذاشته باشد

-         مشكلات مختلف اعم از اختلاف در مسائل جنسي

-         تفاوتهاي فرهنگي،‌فردي و اجتماعي و هر نوع ناهماهنگي در زندگي مشترك

روان شناسان معتقدند شرط اول و مهم قبول حرف و راهنمايي كسي،‌اطمينان به اوست. درباره مسائل درماني (اعم از روانپزشكي يا پزشكي) اطمينان مراجع به پزشك يا مشاور نكته بسيار حائز اهميتي است و تأثير بسزايي در روند درمان بيمار دارد. بنابراين بايد مشاورمان را انتخاب كنيم. مشاور بايد در ما احساس امنيت،‌اعتماد و آرامش ايجاد كند در غير اينصورت مطمئن باشيد كه از مشاوره نتيجه­اي نخواهيد گرفت. در اينكه همه مشاوران،‌روان شناسان و روانپزشكان به كارشان مسلط هستند شكي نيست اما مهم برقراري ارتباط دوطرفه بين بيمار و درمانگر است. اين انتخاب مي تواند با كمك گرفتن از افراد مورد اطمينان مثل دوستان و اقوامي كه قبلا به مشاور مراجعه كرده اند يا با كسب اطلاعات از مراجعان صورت بگيرد. معمولا براي اغلب زوج ها هفته اي يكبار وقت مشاوره تعيين ميشود. استاندارد دفعات مراجعه نيز بين 12 تا 20 جلسه و زمان معمول نيز بين 1 تا 30/1 ساعت در هربار مراجعه است. اما اين زمانها و دفعات قراردادي است و اصل تشخيص مشاوره است.تشخيص نحوه مراجعه(تك نفري يا دونفري) نيز به عهده مشاور است. بنابراين پس از انتخاب مشاور و تصميم هاي او هماهنگ شويم تا بتوانيم به بهترين نتيجه در حداقل زمان برسيم.  هرچند هريك از مشاوران روشهاي خاصي براي خود دارند و گفت و گو با مراجعان را به شيوه خود آغاز مي كنند اما از شاخص ترين پرسشها مي توان به اين موارد اشاره كرد:

-         دليل انتخاب همسر؛ هدف از اين پرسش آگاهي از معيارهاي زن و شوهر براي انتخاب طرف مقابل است. اين آگاهي به مشاور كمك مي كند تا با روحيه ما بيشتر آشنا شود.

-         گفت و گو درباره مشكلاتي كه زندگي زناشويي ما را دچار التهاب و تلاطم كرده است. دقت كنيم تا به درستي و به دور از هرگونه خجالت مسائل را با مشاور در ميان بگذاريم. در غير اينصورت با ندادن اطلاعات كافي يا دادن اطلاعات نادرست و ناقص مشاور را گمراه مي كنيم.

-         پرسش درباره ويژگي ها و نقص هاي رفتاري خود و همسرمان

-         پرسش درباره گذشته ما و  همسرمان در دوران مجردي

-         كسب اطلاعات درباره ساير روشهاي درماني كه پيش از اين انجام داده­ايم.